Łaźnia Nowa powraca do pytań Kieślowskiego

W 1979 roku Krzysztof Kieślowski przeprowadził swoistą sondę społeczną. Ludziom w różnym wieku zadawał z pozoru proste pytania. Kim jesteś? W którym roku się urodziłeś? Czego byś chciał? Co jest dla Ciebie najważniejsze? Po zmontowaniu nagranych wypowiedzi powstał piętnastominutowy dokument Gadające głowy (1980).

Łaźnia Nowa w ramach projektu Kieślowski Unlimited Małgorzaty Szydłowskiej przeprowadziła kontynuację sondy Kieślowskiego. – Chcemy powracać do tych pytań i wywoływać siebie samych do odpowiadania na nie. Uczestnicy instalacji również odpowiadali na pytania z Gadających głów przed kamerą. Z nagranych wypowiedzi powstały nowe wersje filmu, które będziemy prezentować widowni spektaklu Przypadek – mówią twórcy.

27 stycznia, po spektaklu, odbędzie się międzypokoleniowe spotkanie z krytykiem filmowym Łukaszem Maciejewskim. W dyskusji wezmą udział licealiści, studenci, ludzie po trzydziestce, seniorzy. Uczestnicy spotkania postarają się odpowiedzieć sobie na pytania: Co współczesne „Gadające głowy” mówią nam o nas jako o wspólnocie? Co Witek Długosz odpowiedziałby na pytania Krzysztofa Kieślowskiego? Jak dziś odpowiadamy na nie przed kamerą, a jak sami przed sobą? Jak dzisiaj odbieramy napięcie między „tym jak jest, a jak być powinno”? To hasła wywoławcze do rozmowy również o tym, gdzie i po co Kieślowski stawiał swoją kamerę, dlaczego w pewnym momencie przestał kręcić filmy, oraz o odwadze mówienia tego, co się myśli.

Bartosz Szydłowski w swoim nowym spektaklu podąża tropem twórczości Krzysztofa Kieślowskiego, znajdując inspirację przede wszystkim w głośnym filmie „Przypadek” z 1981 roku. – Zawsze fascynowała mnie pokora Krzysztofa Kieślowskiego. Opowiadał o świecie i ludziach go zamieszkujących, jakby zbliżał się do nieodgadnionej, pełnej sprzeczności Tajemnicy. Nie ulegał łatwym polaryzacjom, nie poddawał się etykietowaniu, zawsze stał po stronie Nieokreślonego. O jego mistrzostwie świadczy umiejętność opowiedzenia o tym, co niezdefiniowane poprzez konkrety i zdarzenia – opowiada Bartosz Szydłowski. Słuchaliśmy uważnie wywiadów reżysera, czytaliśmy jego scenariusze. Pojawił się trop. Najbardziej widoczny w strukturze „Przypadku”, ale przewijający się jak motto całej twórczości Kieślowskiego. To zachłanność wobec życia, apetyt na wielorakie jego formy. Chciałem, aby nasz spektakl nie stał się fatalistycznym obrazem o miałkości i przypadkowości naszych wyborów. Mówimy raczej, że mimo wszystkich losowych przeciwieństw, wygrywa człowiek ze swoją pasją życia i pragnieniem nowych wyzwań – dodaje.

Spektakl powstał przy wsparciu funduszy norweskich i funduszy EOG, pochodzących z Islandii, Lichtensteinu i Norwegii oraz środków krajowych.

„Przypadek według Krzysztofa Kieślowskiego”

Reżyseria: Bartosz Szydłowski

Dramaturgia: Małgorzata Szydłowska

Współpraca dramaturgiczna: Bartek Harat

Scenografia: Małgorzata Szydłowska

Muzyka: Andrzej Bonarek

Multimedia: Dawid Kozłowski

Choreografia: Dominika Knapik

Reżyseria światła: Małgorzata Szydłowska

Asystent reżysera: Bartek Harat

Obsada:

Angelika Kurowska
Barbara Kurzaj
Karina Seweryn
Radosław Krzyżowski
Maciej Sajur
Dominik Stroka
Mariusz Cichoński
Ewelina Żak
Tomasz Schimscheiner