15. polski wpis na liście UNESCO

Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO, w trakcie 41. sesji odbywającej się w Krakowie, zdecydował o wpisaniu na Listę światowego dziedzictwa kopalni ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach. To piętnaste polskie miejsce wpisane na tę prestiżową listę.

Kopalnie ołowiu, srebra i cynku w Tarnowskich Górach są największą i najbardziej znaczącą, historyczną kopalnią tych rud w Polsce – świadectwem 500-letnich tradycji górniczych. Od średniowiecza było to ważne miejsce w procesie metalurgicznym w Europie. Tarnogórskie górnictwo wyróżniało się ponadto w XIX w. rozległym, zintegrowanym systemem odwadniającym i zaopatrującym ludność i przemysł w regionie w wodę – było to jedno z największych i najnowocześniejszych rozwiązań tego typu na świecie.

–  Wpis, który zasadniczo związany jest z podziemnym systemem gospodarowania, wnosi również ważny wkład do kategorii miejsc związanych z górnictwem, będących rzadkością na Liście światowego dziedzictwa UNESCO – skomentował Barry Gamble, międzynarodowy ekspert.

Przez wieki górnictwo tarnogórskie zasilało produkcję w zakładach metalurgicznych w całej Europie. Po upowszechnieniu się procesu oddzielania srebra od miedzi przy pomocy topienia jej z ołowiem, w XVI wieku miedź zaczęła być powszechnie stosowana do produkcji m.in. naczyń domowych. Z Tarnowskich Gór eksportowano wtedy ołów, ale nie tylko. Odkrycia geograficzne i związany z nimi rozwój handlu światowego, m.in. srebrem, stworzyły możliwości eksportowe na nieznaną do tej pory skalę. W połowie XVI wieku tarnogórskie kopalnie były największym ośrodkiem górnictwa kruszcowego na Górnym Śląsku i jednym z największych w Europie – sprzedawały 80% wydobytej rudy ołowiowo-srebrnej do największych ośrodków hutniczych, z których srebro płynęło dalej do Azji.