Sposób na pszczelą rabatę w mieście

Śliwa ałycza nazywana przez niektórych także śliwą wiśniową, a niesłusznie określana także mianem mirabelki, jest dość popularnym drzewem w mieście. Upodobali ją sobie projektanci ogrodów i terenów zielonych, bo dość szybko rośnie i niewiele od nas wymaga, a przy tym jest bardzo ozdobna ze względu na swoje ciemnoczerwone liście. Bardzo często prowadzona jest jako krzew, który z powodu upodobania do cięć znakomicie nadaje się na żywopłoty. Ałycza zakwita wczesną wiosną i obsypuje się wówczas tysiącami białoróżowych kwiatów. Kwitnie pięknie, ale bardzo krótko. W drugiej połowie kwietnia można już obserwować zawiązki owoców. Śliwki są małe, czerwonawe, czasem żółtawe, ale bywają także fioletowawe, pokryte białym nalotem i jak najbardziej nadają się do jedzenia, bo są soczyste i słodko-kwaśne. Pewną niedogodnością dla jej smakoszy jest fakt, że miąższ trudno odchodzi od pestki. Ta cecha najłatwiej pozwala odróżnić ałyczę od mirabelki, której miąższ sam od pestki odchodzi. Poza tym, śliwki nadają się na przetwory, od kompotów, galaretek i dżemów po nalewki.

Drzewo dorasta do 6 metrów, więc nadaje się także do niewielkich ogrodów. Można je sadzić wzdłuż budynków. A kiedy ktoś zdecyduje, by młodą sadzonkę prowadzić jak krzew, to nie będzie mieć z tym trudności. Ałycza lubi cięcia, po których odwdzięcza się szybkim zagęszczaniem, dlatego świetnie nadaje się na żywe ogrodzenia, które można formować w dowolnym kształcie, podobnie jak bukszpan. Jesienią gubi jednak liście, więc jako żywopłot zimą wygląda jak zwarta ściana ciemnobrązowych gałęzi. Uwielbiają ją ptaki. Właśnie z powodu tej gęstwiny, w której mogą wić gniazda.

Dla Pasieki Kraków najistotniejsze jest to, że ałycza to roślina miododajna.