Kościół św. Wojciecha

Położony w południowym narożniku Rynku Głównego. Najstarszy drewniany wzniesiono na przełomie X i XI w., w miejscu wiązanym przez tradycję z pobytem św. Wojciecha. Obecny romański, z kostki kamiennej, jednonawowy z prostokątnym prezbiterium, powstał na początku XII w.; częściowo przekształcony w stylu barokowym w XVII i XVIII w. ( w 1711 r. dobudowano zakrystię, w 1778 kaplicę Bł. Wincentego Kadłubka). Zachowały się elementy romańskiej kamieniarki: okna i portal. We wnętrzu zwraca uwagę krucyfiks w tęczy (pocz. XV w.), obraz św. Wojciecha wykonany przez Kaspra Kurcza (pocz. XVII w.) oraz figury aniołów zapewne Antoniego Frączkiewicza ( 1 połowa XVIII w.) Główną atrakcją dla zwiedzających jest urządzony w podziemiach kościoła rezerwat archeologiczny obrazujący przemiany stratygrafii Rynku Głównego i najwcześniejsze fazy budowy kościoła.