Jubileuszowe spotkanie w antrakcie

Tadeusz Huk i Leszek Piskorz, obchodzący jubileusz 40-lecia pracy artystycznej, będą bohaterami dzisiejszego (16 listopada, wtorek) Spotkania w antrakcie, które odbędzie się po spektaklu Trans-Atlantyk o godz. 21:30 w Narodowym Starym Teatrze. Podczas uroczystości Prezydent Krakowa uhonoruje jubilatów odznakami Honoris Gratia.

Spotkaniu towarzyszyć będzie okolicznościowa wystawa, przygotowywana  w foyer Teatru przez Annę Litak.

Spotkania w antrakcie - cykl, poświęcony aktorskim jubileuszom, którego inauguracja odbyła się 24 lutego 2005 roku w Muzeum Starego Teatru.

Tadeusz Huk - absolwent krakowskiej PWST, pracę artystyczną rozpoczął na deskach Teatru im. J. Słowackiego w 1970 roku brawurową rolą Janosika w Na szkle malowanym Brylla w reżyserii Jana Skotnickiego.

Po czterech sezonach na tej scenie, wielu znaczących rolach (m.in. Płatonow w Płatonowie Czechowa, Książe Parvis w Metafizyce dwugłowego cielęcia Witkacego, Lelum w Lili Wenedzie Słowackiego), w 1974 roku został zaproszony do zespołu Starego Teatru i pozostaje w nim do dziś.

Rolą Mattiego w Panu Putilli i jego słudze Mattim Brechta w reżyserii Macieja Prusa rozpoczął swój pierwszy sezon w Starym Teatrze.

We współpracy z Andrzejem Wajdą  powstała rola Kreona – chłodnego polityka, rozdzieranego wątpliwościami człowieka, zrozpaczonego ojca. Kolejne postacie tworzone pod kierunkiem tego reżysera to: Reb Szymszon w Dybuku An-skiego, Gospodarz w Weselu Wyspiańskiego (rolę tę uhonorowano główną nagrodą aktorską podczas XVIII Opolskich Konfrontacji Teatralnych, a także nagrodą Fundacji im. Włodzimierza Tetmajera) i Emil Tavernier w Słomkowym kapeluszu Labiche’a.

Znakomite role komediowe artysty powstały w przedstawieniach Tadeusza Bradeckiego. Nagrodzony podczas XXVI Kaliskich Spotkań Teatralnych i XIII Opolskich Konfrontacji Teatralnych Baron Krieg w Wiośnie narodów w Cichym Zakątku Nowaczyńskiego, Hrabia Szarm w Operetce Gombrowicza, Hrabia Respekt w Fantazym Słowackiego, Stary Dogsoorough w Karierze Artura Ui Brechta.

Artysta doskonale odnalazł się również we współpracy z takimi indywidualnościami reżyserskimi jak Jerzy Jarocki (Sen o bezgrzesznej, Rewizor, Mord w katedrze), Krystian Lupa (Miasto snu), Laco Adamik (Don Carlos), Rudolf Zioło (Burza).

W przedstawieniach Kazimierza Kutza dwukrotnie przywdział mundur: jako Rotmistrz w Damach i huzarach Fredry i Pułkownik w Spaghetti i mieczu Różewicza. Obie role jeszcze raz potwierdziły jak znakomicie artysta konstruuje postacie komediowe.

Mikołaj Grabowski powierzył mu rolę Ministra Kosiubickiego w Trans-Atlantyku Gombrowicza (nagroda aktorska na IX Międzynarodowym Festiwalu Gombrowiczowskim).

Zagrał w przedstawieniach reżysera młodego pokolenia Jana Klaty: w Trylogii wg Sienkiewicza, gdzie stworzył cały szereg postaci z Rochem Kowalskim na czele, a także Chińczyka A-to-tso w Weselu Hrabiego Orgaza Jaworskiego.

Leszek Piskorz – aktor, reżyser, pedagog przez wszystkie lata twórczej pracy wierny Staremu Teatrowi, debiutował w  przedstawieniu Sen nocy letniej Szekspira w reżyserii Konrada Swinarskiego w 1970 roku.

Pierwsze role stworzył w przedstawieniach legendarnych inscenizatorów Starego Teatru: Konrada Swinarskiego (Wszystko dobre, co się dobrze kończy Szekspira, Dziady Mickiewicza), Jerzego Jarockiego (Mniszki Maneta, Matka Witkacego, Proces Kafki, Sen o bezgrzesznej scen. Jarocki, Opalski) oraz Andrzeja Wajdy poczynając od Seminarzysty w Biesach Dostojewskiego, przez dramatycznie wyśpiewaną postać niezłomnego Waleriana Łukasińskiego w Nocy Listopadowej Wyspiańskiego, po rolę Zbyszka Dulskiego w Z biegiem lat z biegiem dni... scen. Olczak-Ronikier.

Podczas VI Opolskich Konfrontacji Teatralnych artystę wyróżniono za rolę Felka w Romansie z wodewilu Krzemińskiego w reżyserii Marty Stebnickiej, w której znakomicie splotły się jego talent komiczny i wokalny, a także doskonała znajomość krakowskiego folkloru.

Rola w Łgarzu Goldoniego w reżyserii Giovanni Pampiglion’ego uosabiała magię teatru. Aktor  skonstruował postać Arlekina perfekcyjnie posługując się formą komedii dell’arte z jej dyscypliną, za co nagrodzono go Grand Prix podczas XXII Kaliskich Spotkań Teatralnych.

Obłąkany skryba kancelaryjny z Gogolowskiego opowiadania Pamiętnik wariata, na którym został oparty monodram Leszka Piskorza pod tym samym tytułem, w reżyserii Piotra Szczerskiego, był kwintesencją aktorskich możliwości – tragicznego odzwierciedlenia prawdy psychologicznej postaci, łączonej z komizmem i groteskową deformacją. Pamiętnik wariata wystawiono w Starym Teatrze ponad 500 razy.

Współpraca z Tadeuszem Bradeckim przyniosła dwie znakomite role: nagrodzonego podczas XXVII Kaliskich Spotkań Teatralnych Gaudentego
w Wiośnie narodów w Cichym Zakątku Nowaczyńskiego i korowód barwnych postaci w Rękopisie znalezionym w Saragossie.

Wszechstronność i otwartość formalna jego aktorstwa pozwoliły mu odnaleźć się w odrębnym świecie inscenizacji Krystiana Lupy. Stworzył Miusowa we wznowionych Braciach Karamazow Dostojewskiego, a także tragikomiczne postacie Nikanora Iwanowicza Bosego i Arkadiusza Apołłonowicza Semplejarowa w Mistrzu i Małgorzacie.

Role Strażaka w Spaghetti i miecz Różewicza i Draba w Pieszo Mrożka
w reżyserii Kazimierza Kutza to mistrzowski popis łączenia w grze elementów komicznych i groteskowych.

Najnowsze kreacje to role w inscenizacjach Mikołaja Grabowskiego:
pełen ironii, perfekcyjnie przeistoczony w kobietę Chremes z Sejmu kobiet Arystofanesa, groteskowy w swej swarliwości i megalomanii Pyckal w Trans-Atlantyku, przegrany kompozytor Fontana z Chopin kontra Szopen.

Prof. Leszek Piskorz jest od dwudziestu pięciu lat wykładowcą krakowskiej PWST.