Pieter Brueghl po konserwacji

Sławne "Kazanie św. Jana Chrzciciela" Pietera Brueghla Młodszego po trudnej  konserwacji  ozdobi Pałac Biskupa Erazma Ciołka. Dzieło z początku XVII wieku będzie można oglądać od 14 kwietnia w  Oddziale Muzeum Narodowego przy ulicy kanoniczej w Krakowie.

Niewielka polana w lesie. Tłum słucha kazania. Ale gdzie jest ten, który je głosi – św. Jan Chrzciciel? Niełatwo go znaleźć. Stoi daleko, w głębi, pośród  dziesiątków słuchaczy, w brązowym ubiorze. Jeszcze trudniej dostrzec Chrystusa, w błękitnej szacie, na którego prorok wskazuje ręką.  Temat, zaczerpnięty z Ewangelii św. Łukasza (3:1 - 7), posłużył do przedstawienia - pod pozorem sceny biblijnej - wydarzeń współczesnych. To nawiązanie do  potajemnych zgromadzeń religijnych z udziałem wędrownych protestanckich kaznodziejów, które odbywały się na leśnych polanach, lub  w innych ustronnych miejscach poza miastem w rządzonych przez katolickich Habsburgów Niderlandach.
Wśród słuchaczy na obrazie widoczni są też cudzoziemcy, pośród których wyróżnia się szlachcic w czarnym hiszpańskim stroju, któremu Cygan wróży z ręki. To pewnie przedstawiciel katolickiej Hiszpanii, postać uosabiająca niechęć do zreformowanej religii.

Pieter Breughel Młodszy zwany również Piekielnym (1564/1565 – 1637/1638), najstarszy syn Pietera Breugla Starszego (1520/1525 -1569), znany jest przede wszystkim jako kopista i imitator dzieł swojego sławnego ojca, jednego z największych artystów niderlandzkich. Namalowane przez Pietera Bruegla Starszego w 1566 roku Kazanie świętego Jana Chrzciciela, przechowywane w Szépmüvészeti Múzeum w Budapeszcie, było wielokrotnie kopiowane. Kopia, którą pokażemy w Pałacu Biskupa Erazma Ciołka, jest w całości dziełem syna – Pietera Brueghla Młodszego - i została zakupiona w 1963 roku przez Muzeum Narodowe w Krakowie. 

W 2009 roku obraz trafił na dwa lata do Pracowni Konserwacji Malarstwa w Muzeum Książąt Czartoryskich – Oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie, gdzie Katarzyna Novljaković – kierownik pracowni, Anna Grochowska-Angelus, Małgorzata Chmielewska i Urszula Węgrzynowicz odrestaurowały go. Konserwacji towarzyszyły naukowe badania i analizy technologiczne wykonane przez muzealne laboratorium LANBOZ oraz Międzywydziałowy Instytut Chemii Analitycznej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. (WAŚ)