Leszek Elektorowicz

Poeta, prozaik, eseista, tłumacz

Urodził się 29 maja 1924 r. we Lwowie. Podczas okupacji zdał maturę na tajnych kompletach. Był żołnierzem AK. Ukończył studia z zakresu filologii angielskiej z dyplomem magistra filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował w 1947 r. na łamach „Dziennika Literackiego". W latach 1950-1956 zaprzestał, z własnego wyboru, wszelkich publikacji. W tym czasie pracował w Bibliotece Jagiellońskiej, w Polskim Wydawnictwie Muzycznym jako korektor i w roku 1956/57 w Liceum Ogólnokształcącym im. Nowodworskiego jako nauczyciel języka angielskiego. W latach 1957-1971 był członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika „Życie Literackie", zwolniony z pracy ze względów politycznych. W latach 1972-77 kierownik literacki teatru „Bagatela", zwolniony za list protestacyjny przeciw represjom w Radomiu 1976. W latach 1977-1981 bez etatowej pracy. W 1981 współzałożyciel miesięcznika „Pismo" i członek jego redakcji w latach 1981-1983. W latach 1958-1983 członek Związku Literatów Polskich, w ostatniej kadencji, do rozwiązania Związku (1980-1983), w Zarządzie Głównym. Członek PEN Clubu, ZAIKS-u, członek-założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w 1988 r., V-ce Prezes oddziału krakowskiego 1988-1991. W latach 1983-1989 członek Zarządu Klubu Inteligencji Katolickiej.

Publikował m.in. w „Twórczości", „Znaku", „Tygodniku Powszechnym", „Odrze", „W drodze", „Tygodniku Solidarność", 'Arce", „Arcanach", gdzie jest stałym współpracownikiem. Ogłaszał też teksty w pismach „drugiego obiegu": „Zapis", „Miesięcznik Małopolski", „Czas Solidarności". Jego wiersze i opowiadania były zamieszczane w zagranicznych antologiach i czasopismach w przekładach m.in. na język angielski, francuski, czeski, niemiecki. Otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rok 1999 oraz Nagrodę Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa za rok 2000.

Publikacje książkowe:

„Świat niestworzony" : poezje - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 1957; „Kontury" : poezje. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 1962; „Rejterada" : opowiadania. - Katowice : „Śląsk", 1963; „Zwierciadło w okruchach" : szkice krytyczne. - Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy, 1966; „Przedmowy do ciszy" : poezje - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 1968; „Z Londynu do Teksasu i dalej": eseje - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 1970; „Przechadzki Sylena": opowiadania. - Warszawa : Czytelnik, 1971; „Motywy zachodnie" : felietony i szkice. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 1973; „Gwiazdy drwiące" : powieść - Warszawa, Czytelnik, 1974; „Przeklęty Teatr" : opowiadania. - Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1977; „W lochu Ferrary" : powieść. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 1980; „Całe kłamstwo świata" : poezje. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 1983; „Być i nie być" : opowiadania. - Kraków : Oficyna Literacka, 1993; „Jeden znak" : poezje. - Kraków : Wyd. św. Stanisława, 1994; „Anglosaskie muzy" : eseje. - Kraków : Arcana, 1995; 'Czasy i chwile" : poezje. - Kraków : Baran i Suszczyński, 1998. Publikacje w edycjach zbiorowych oraz wiele tłumaczeń z języka angielskiego, m.in. wybory dzieł : R.Frosta, W. H. Audena, P.B. Shelley'a, W.C. Williamsa; utwory W.Szekspira, J. Conrada, C.Aikena, E. L Mastersa, A. Ginsberga.

Ważniejsze teksty o twórczości autora:

Wihelm Mach: „Elektorowicz - prozaik", w: tenże: „Szkice literackie", t. 1 : „W szkole krytyków" - Warszawa : Czytelnik, 1971; azimierz Wyka: „Echo katastroficzne", w: tenże: „Rzecz wyobraźni" - Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy, 1959, 1977; Włodzimierz Maciąg „Świat jako zagrożenie" w „Trzy pokolenia"(Życie Literackie nr 1034, 1971r., Tenże: „Wrócić czy zostać" w „Szkoła gustu" (Nowe Książki nr9, 1974), Michał Sprusiński: „Pielgrzymka do lochów Ferrary" („Literatura", nr 476, 1981), Julian Kornhauser: „Spoiwo i kres" ( „Dekada Literacka" nr6, 1994).

 

***

 

Marii

Przez tyle długich lat trwa w nas pierwsza chwila
trwożnego spotkania młodych ciał
których skórę gładką i gorącą
chronimy w sobie

Patrzę w twoje wielkie źrenice
z tamtego wieczoru wonnych warg
I zasłoniętych okien kiedy
na ulicy gasło echo strzału
Trwają w nas pożary niewole
I wspólnie przeżyte zgony

W twych latach wielu trosk i małych szczęść
które prześwietla słońce ranne
w młodym lasku brzozowym
jasnym od twego ciała

Czy to wspomnienie czy obraz trwa żywy
jak ujrzany razem czarny morski jeż
W szkle Adriatyku
jak wspięte drapacze Manhattanu
jak źródlany szmer Delf
we wspólnym zapatrzeniu
w czas nieodgadniony wtedy
odgadnięty dziś
w nocy
bez gwiazd