Najwyższa z baszt wawelskich, w wiekach XV-XVII zwana Lubranką (od wielkorządcy Grzegorza z Lubrańca, 1479-1489).
Wzniesiona w połowie XV w., w południowo-zachodnim narożu zamku gotyckiego; dziewięciokondygnacyjna, pierwotnie nakryta wysokim stożkowym dachem. W 1534 r. połączona z południowym skrzydłem pałacu renesansowego. Górną kondygnację przebudowano w 1858 r., zwieńczono krenelażem i opatrzono niskim stożkowym dachem. Zachowały się gotyckie kamienne portale i obramienia okienne.