Porozmawiajmy o scenach z „Wesela”

„Relacja folwarczna – o relacjach władzy w życiu społecznym (kiedyś i dziś)” – to tytuł spotkania dyskusyjnego, które towarzyszy wystawie „W chocholim tańcu” w Domu pod Krzyżem. Wydarzenie odbędzie się dziś, 14 kwietnia, o godz. 18.30.

Wydarzenie, które poprowadzi Julia Lizurek, odbędzie się online. Rezerwacja udziału pod adresem e-mail: folklor@muzeumkrakowa.pl. Po rezerwacji uczestnik otrzyma link do udziału w spotkaniu.

O wystawie

Niespełna trzy miesiące po bronowickim weselu Lucjana Rydla i Jadwigi Mikołajczykówny, w listopadzie 1900 roku Stanisław Wyspiański stworzył jego literacką wizję, która 16 marca 1901 r. zyskała swoją teatralną postać sceniczną. „Wesele” już po prapremierze odczytane zostało jako metafora dziejów polskiego narodu – i tak interpretowane jest po dziś dzień.

Wystawa pt. „W chocholim tańcu” mierzy się z wizją Wyspiańskiego i realizujących jego dramat artystów teatralnych. Przedstawia w syntezie historię kolejnych reżyserskich interpretacji dramatu i społecznych reakcji na przedstawienia, proponując jednocześnie refleksję nad tym, jak Polacy widzieli i ukazywali samych siebie w „lustrze Wesela”.

Muzeum Krakowa zaprasza w krąg weselnych wyobrażeń. Jak widzowie zareagowali na premierowe przedstawienie w 1901 roku? Co wzruszało ich 116 lat później, gdy spektakl reżyserował Jan Klata? Jak artyści portretowali wspólnoty weselne? Co łączy Stańczyków z przedstawień Andrzeja Wajdy? Jak tańczono chocholi taniec?

Na przestrzeni ostatnich 120 lat „Wesele” stało się także przestrzenią eksperymentu, w którym mierzyliśmy się z polską tożsamością, relacjami społecznymi, patriotyzmem, zaniedbaniami, lękami i pragnieniami. Wystawa daje wgląd w to, jak pracowali z tymi tematami reżyserzy różnych pokoleń, w odmiennych kontekstach politycznych, m.in. Lidia Zamkow w 1969 r., Jerzy Grzegorzewski w 1977 r. czy Michał Zadara w 2006 r.

Wystawie towarzyszy katalog prezentujący 120-letnie sceniczne dzieje „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego w Polsce. Zgromadzone w publikacji eseje napisane zostały nie tylko z perspektywy historyczno-teatralnej – podejmują również najistotniejsze kwestie polskiej kultury i życia społecznego. Wśród autorów m.in. Piotr Augustyniak, Ewa Benesz, Dorota Buchwald, Piotr Dobrowolski, Jan Klata oraz Wiesław Komasa.

Ze względów epidemicznych obecnie odwiedzenie Domu pod Krzyżem nie jest możliwe.