Od 10 grudnia we wnętrzach Galerii Centrum NCK prezentowana jest wystawa pt. „Anna Güntner. Malarstwo”. Ekspozycja obejmie wszystkie dostępne obrazy artystki z kolekcji prywatnych.
Anna Güntner (1933-2013) Studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1952–1957, dyplom obroniła w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki w roku 1958. Otrzymała stypendium artystyczne rządu francuskiego w Paryżu w 1964 roku oraz stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku w 1979 roku.
Nagrodzona Złotą Odznaką za pracę twórczą dla Miasta Krakowa w 1974 roku.
Mieszkała i tworzyła w Krakowie.
„…Wśród osobliwej fauny i flory, wśród rekwizytów jak gdyby przeniesionych ze starych rycin, zamknięte i zaklęte unoszą się w obrazach Anny Güntner piękne dziewczyny. Wszystko w tym malarstwie jest widomie nieprawdziwe, ironiczno-marzycielskie, wszystko ujęte w cudzysłów, to znaczy oparte na motywach i klimatach znanych doskonale, czytelnych – zawsze, jak dziewczęcy sen o starym zamku. Anna Güntner wie, że obraca się wśród stereotypów, wśród znaków, scen o treści nie tyle symbolicznej co niby-symbolicznej – i potrafi owymi znakami, symbolami żonglować ze zręcznością sztukmistrza, potrafi – a bardzo tego pragnie – zaskakiwać, przyciągać uwagę niespodziewanym splątaniem różnych przestrzeni, zachwianiem proporcji, nieoczekiwanym skojarzeniem przedmiotów.
Wszystko to rozbudzić ma wyobraźnię patrzącego w jednym, dość ściśle określonym kierunku, stworzyć, podsycić atmosferę osobliwości i tajemnicy. Temu służą formy zaczerpnięte ze starego malarstwa, z prymitywów flamandzkich, z arsenału mistrzów – takich jak Cranach – szczególnie wyrafinowanych, przewrotnych. Temu służą aluzje do dawnych stuleci, dawnej muzyki, księżniczek ze średniowiecza. Główną zaś tajemnicą malarstwa Anny Güntner, tematem naczelnym, motywem powracającym jest wątek erotyczny. Piękne dziewczęta cierpią, marzą i myślą o miłości. Oczywiście wbrew pozorom, wbrew nagościom – bardzo zresztą idealizowanym – marzeniom owym brak wszelkich akcentów bardziej namiętnych, brutalnych. Nic tu w istocie nie intryguje, nie niepokoi. Znajdujemy się w kręgu erotyki przepuszczonej przez filtr kultury, filtr dobrego tonu. Artystka nie próbuje rozerwać tego kręgu, przeciwnie – czuje się w nim dobrze, każdym rekwizytem wzmacnia poczucie fikcji, każdym znakiem, napisem zabezpiecza się, by jej świata dziewczęcych marzeń nikt nie potraktował na serio, by wiedział, że podawane tu miłosne napoje nie są niebezpieczne, że przyrządza się je według świadomie staroświeckiej recepty…” – czasopismo „Polska” nr 5 (153) 1967 r.
Obszerny katalog zawierać będzie reprodukcje prawie wszystkich zidentyfikowanych obrazów, nawet jeżeli zachowały się tylko ich czarno-białe zdjęcia lub reprodukcje w czasopismach takich jak: „Polska” (miesięcznik wydawany w sześciu wersjach językowych), „Ty i ja”, „Przegląd Artystyczny”, „Magazyn Kulturalny”, „Jazz Forum”.
Części albumowej towarzyszyć będą teksty Andrzeja Banacha, Ewy Kuryluk, Tadeusza Nyczka i Tadeusza Ryłko.
Wystawa będzie czynna do 16 stycznia 2022 r. Więcej informacji na stronie internetowej nck.krakow.pl.