Zapraszamy na spotkanie poświęcone pamięci dr. Mariana Korneckiego (1924–2001) znawcy sztuki, obrońcy i popularyzatora architektury drewnianej. Spotkanie odbędzie się dziś, 22 kwietnia o godz. 18.00 w sali im. prof. Karoliny Lanckorońskiej w Instytucie Historii Sztuki UJ (ul. Grodzka 53). Spotkanie wzbogaci projekcja, fragmentów nieznanych szerszej publiczności, archiwalnych filmów.
Można powiedzieć, że dzisiejsza Małopolska drewnianą architekturą stoi. Nim przeszło 250 obiektów z naszego regionu trafiło na Szlak Architektury Drewnianej, a najcenniejsze kościoły i cerkwie polskich Karpat zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, żmudną pracę u podstaw nad szerzeniem świadomości i ratowaniem ostatnich ocalałych perełek budownictwa drewnianego wykonały pokolenia badaczy i konserwatorów. Pracę, dodajmy, domagającą się kontynuowania, co pokazuje fatalny stan i niepewny los wielu ciągle pomijanych w przewodnikach przykładów takiego budownictwa, przede wszystkim mieszkalnego.
Do pionierów ochrony dziedzictwa architektury drewnianej Małopolski należał Marian Kornecki (1924–2001) – prawnik, historyk sztuki, niestrudzony propagator działań inwentaryzacyjnych, ewidencyjnych i dokumentacyjnych. Bohater drugiego już spotkania z cyklu „Nasi wielcy” pozostawił po sobie tysiące dokumentacji, kart, fiszek, zapisek, zdjęć i szkiców. Pomagają one odtworzyć piękno świata, który uległ prawie całkowitej zatracie za życia zaledwie jednego pokolenia.
Charakterystycznym rysem działalności Korneckiego była zdolność dostrzegania wagi zjawisk, które znajdowały się na marginesie zainteresowań świata nauki i konserwacji, np. problematyki ginącej architektury ludowej, lekceważonych zespołów XIX-wiecznej architektury uzdrowiskowej, reliktów techniki. Przedmiotem jego szczególnego zainteresowania, realizowanego z niezwykłym oddaniem i pasją przez dziesięciolecia, było drewniane budownictwo sakralne i ludowe. Niestety nie doczekał chwili, kiedy spełni się jego marzenie – wpis małopolskich kościołów drewnianych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2003 roku. Przygotowaniu tej dokumentacji poświęcił wiele czasu i starań.
Równolegle z pracą w Urzędzie Konserwatorskim i PP PKZ, współpracował z Pracownią Inwentaryzacji Zabytków Instytutu Sztuki PAN jako inwentaryzator i redaktor (od 1959) „Katalogu zabytków sztuki w Polsce”. Przez kilkanaście lat prowadził wykłady z architektury i budownictwa drewnianego oraz konserwatorstwa w Katedrze Etnografii Słowian UJ. Działał w Komisji Architektury i Urbanistyki PAN, współpracował z Komisją Teorii i Historii Sztuki PAN. Z pasją służył swojemu rodzinnemu miastu - Krakowowi, choćby jako wieloletni przewodniczący Komisji Programowania i Oceny Realizacji Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (członek SKOZK od 1990). Był jednym z nielicznych w kraju laureatów prestiżowego wyróżnienia w dziedzinie polskiego konserwatorstwa – Medalu im. Hanny Pieńkowskiej i Jerzego Łomnickiego oraz honorowym członkiem Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków.
To już drugie, po ubiegłorocznym wydarzeniu poświęconym pamięci prof. Janusza Bogdanowskiego, spotkanie z cyklu „Nasi wielcy”. Cykl prezentuje postaci wybitnie zasłużone dla ochrony zabytków i krajobrazu kulturowego.
Na wydarzenie zapraszają: Zarząd Główny Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków, Oddział Krakowski Stowarzyszenia Historyków Sztuki oraz Wydział Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Miasta Krakowa.