Dom Pomocy Społecznej im. Ludwika i Anny Helclów w Krakowie obchodzi jubileusz 120-lecia służby osobom potrzebującym pomocy, ubogim i chorym. Jubileuszowe uroczystości zaplanowano na czwartek (27 października).
Uroczystości rozpocznie Msza św. o godz. 14.30 celebrowana przez J.E. Ks. Stanisława Kardynała Dziwisza, Metropolitę Arcybiskupa Krakowskiego (Kaplica p.w. Św. Anny, DPS). O godz. 15.30 Prezydent Krakowa wręczy odznaczenia dla pracowników Domu Pomocy Społecznej (Świetlica DPS). Potem Jacek Majchrowski spotka się z mieszkańcami Pawilonu Seniora Artysty.
To właśnie z miłości i szacunku dla bliźniego oraz chęci niesienia pomocy innym zrodził się niezwykły pomysł, który pozostawiła Anna Helclowa w testamencie z 1878 r. „Cały zresztą majątek (…) zapisuję i przeznaczam na zakład publiczny dobroczynny w mieście Krakowie dla ubogich chrześcijan religii katolickiej założyć się mający z majątku po mnie pozostałego”…. W ten sposób znane z działalności charytatywnej małżeństwo - Anna i Ludwik Helclowie ufundowali zakład, który od początku swojego istnienia był jednym z najnowocześniejszych tego typu w Europie. Dom Ubogich za sprawą znakomitego architekta miejskiego - Tomasza Prylińskiego, który zaprojektował gmach wraz z kaplicą, stał się perełką architektoniczną Krakowa i na trwałe wpisał się w jego pejzaż.
W 1890 r. Kardynał Albin Dunajewski poświęcił Dom i konsekrował Kaplicę. Od tego momentu zaczęli zamieszkiwać tam pierwsi mieszkańcy. Akt fundacyjny prowadzenia zakładu i sprawowania opieki powierzył siostrom szarytkom. Pierwszą Przełożoną Zakładu była Jadwiga Zaleska w latach 1890-1905.
W najtrudniejszym okresie Dom znalazł się w czasie okupacji, współistniała w gmachu filia więzienia Monte Lupich dla kobiet, w latach 1944 – 1947 wysiedlono wszystkich 220 mieszkańców do Szczawnicy.
W latach 1943 – 1947 funkcję kapelana sprawował ks. Albin Małysiak, późniejszy biskup krakowski, który wraz z s. Przełożoną zakładu Bronisławą Wilemską uratowali 5 Żydów, za co bp Małysiak otrzymał odznaczenie „Sprawiedliwy wśród narodów świata” (tablica upamiętniająca bohaterstwo Biskupa A.Małysiaka wmurowana jest w holu budynku).
W październiku 1951 r. Zakład podzielił losy wszystkich fundacji – został upaństwowiony. Od tego czasu zaczął być coraz bardziej przeludniony, zaniedbany, w 1989 r. osiągnął liczbę 710 mieszkańców.
W 1990 r. powstał program modernizacji Domu, z wielkich sal wieloosobowych wygospodarowane zostały pokoje z zapleczem sanitarnym. Jednocześnie z poprawą standardu nastąpiło zmniejszenie ilości mieszkańców, osiągając w 2010 r. liczbę 332 mieszkańców.
Oprócz modernizacji wybudowano nowoczesny, dwufunkcyjny budynek kuchnio-pralni, wyposażony w najnowsze linie technologiczne. Ponadto z inicjatywy Prezydenta Jacka Majchrowskiego wybudowane zostały 2 pawilony w których zamieszkali Seniorzy – Artyści. Niektórzy z nich mimo sędziwego wieku są czynnymi, malują, biorą udział w plenerach i wystawach.
Aktualnie Dom ma jeszcze jedno poważne zadanie – wybudować III Pawilon Seniora Artysty, przeznaczony dla 55 osób, dla którego jest decyzja pozwolenia na budowę.
Pracownicy domu dążą do zorganizowania dla około 200 osób jak najlepszej opieki, w tym lekarsko – pielęgniarskiej i pielęgnacyjnej, zabiegów rehabilitacyjnych, terapii przyłóżkowej, prowadzonej w różnorodnych formach. Dla około 140 osób oprócz podtrzymywania dobrego stanu zdrowia najważniejsze są działania zmierzające do zagospodarowania wolego czasu. W tym zakresie dom może pochwalić się bogatą ofertą zajęć. Mieszkańcy mimo sędziwego wieku są czynni, aktywnie biorą udział w różnych konkursach. Istniejący od 20 lat Zespół „Helclusie” bierze udział w festiwalach piosenki, zdobywa nagrody.
Ponieważ nie udało się w 1990 r. reaktywować fundacji L.A. Helclów, w 1991 r. powołano Stowarzyszenie Przyjaciół Domu Pomocy Społecznej, które jest organizacją pożytku publicznego, gromadzi środki finansowe i ma członków wspierających tj. Krakowską Kongregację Kupiecką i Rotary Club oraz sponsorów indywidualnych.
Stowarzyszenie wszystkie pozyskane fundusze przeznacza zgodnie ze statutem na poprawę bytowania mieszkańców. (JD).