Kraków żegna Leonarda Neugera
Kraków, Miasto Literatury UNESCO, opłakuje Leonarda Neugera – tłumacza, poetę, nauczyciela akademickiego, mentora i krytyka literackiego, działacza pierwszej „Solidarności”. Blisko związany z literackim Krakowem Neuger odszedł 11 lipca 2021 r.
Leonard Neuger urodził się w Krakowie 2 kwietnia 1947 roku. W rodzimym mieście – na Uniwersytecie Jagiellońskim – studiował polonistykę. Był członkiem komitetu strajkowego studentów uczelni krakowskich. W latach 1970-1974 pracował jako nauczyciel języka angielskiego w IV Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Krakowie, od 1974 w Instytucie Literatury i Kultury Polskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, gdzie obronił pracę doktorską. Internowany po ogłoszeniu stanu wojennego. W 1983 wyemigrował do Szwecji, gdzie rozpoczął pracę w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu w Sztokholmie. W 2003 został dyrektorem tego Instytutu.
Leonard Neuger jest autorem ponad 200 prac naukowych, krytycznych, eseistycznych na tematy związane z polską literaturą współczesną i teorią przekładu. Był współpracownikiem i korespondentem czasopism emigracyjnych oraz Szwedzkiego Radia i BBC.
Przetłumaczył z języka szwedzkiego: Dziki rynek: Żywym i umarłym T. Tranströmera (1989); Fredmanowe Posłania i Pieśni C.M. Bellmana (1991); Elegie E.J. Stagneliusa (1991); Moja przedmowa do ciszy T. Tranströmera (1992); Imieniny Salomona R. Tornborg (1993); Muzeum motyli T. Tranströmera (1994); Poezje wybrane H. Martinsona (1995); Gondola żałobna T. Tranströmera (1996); 4 monodramy sala P K. Frostenson (1999), Ogród M. Florina (1999).
Autor tomu Dosyć żartów (1993), Pomysły do interpretacji. Studia i szkice o literaturze polskiej (1997) oraz Z perspektywy tłumacza. Szkice o literaturze szwedzkiej (1996), Ćwiczenia z wrażiwości. Duże i małe szkice literackie (2006). Swoje wiersze publikował m.in. w: „Dekadzie Literackiej”, „Tekstach Drugich”, „Zeszytach Literackich”, „Signum” i „Lyrikvännen”.
Jest laureatem Svenska Akademiens Översättarpris (1989); Svensk-Polsk Samfundets Pris (1991); Författarfondens Premium (1992) oraz literackiej nagrody „Zapadu” (1995). Odznaczony Krzyżem Oficerskim Zasługi RP (1993) i Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi RP (2004). Członek Związku Pisarzy Szwedzkich, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członek Towarzystwa Bellmanowskiego w Szwecji i Stowarzyszenia Slawistów Szwedzkich.
