Tradycja mówi, że w roku 1044 książę Kazimierz Odnowiciel ufundował opactwo benedyktyńskie w podkrakowskim Tyńcu. Datę tę - jako początek istnienia klasztoru - przyjmują sami benedyktyni. Niektórzy historycy uważają, że klasztor powstał na miejscu dawnej siedziby lokalnego władcy. Dalekim echem wczesnych dziejów Tyńca jest legenda o Walgierzu Wdałym. Klasztor, będący kiedyś zamożnym, potężnym opactwem podupadł w XVIII wieku. Życie zakonne odrodziło się w Tyńcu dopiero w okresie przed II wojną światową. Dziś opactwo tynieckie jest nie tylko ciekawym zabytkiem architektury sakralnej lecz przede wszystkim znaczącym ośrodkiem nauki chrześcijańskiej.