Jacek Woźniakowski upamiętniony
W środę (23 kwietnia) odbyła się uroczystość nadania skwerowi pomiędzy ul Szpitalną, Teatrem im. Juliusza Słowackiego i kościołem św. Krzyża imienia: Jacka Woźniakowskiego. W wydarzeniu udział wzięli m.in. Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski, Przewodniczący Rady Miasta Krakowa Bogusław Kośmider oraz członkowie rodziny prof. Woźniakowskiego m.in. córki Róża i Anna oraz syn Henryk.
- Dzisiejszy dzień jest wyjątkowy, ponieważ upamiętniamy człowieka nietuzinkowego, osobę, która przez całe swoje życie była związana z Krakowem – mówił podczas uroczystości Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski. - To dobre miejsce i dobry czas (zważywszy przypadające w tym roku jubileusze:10-lecia Polski w UE i 25-lecia czerwcowych wyborów 1989 r.), by trwale uczcić pamięć pierwszego w odrodzonym samorządzie prezydenta Krakowa, lidera opozycji intelektualnej skupionej wokół Znaku, uczestnika obrad Okrągłego Stołu orędownika rodzinnej Europy i twórcy nowoczesnej wizji naszego miasta jako pomostu pomiędzy Wschodem, a Zachodem – wymieniał Prezydent.
Do czasu i miejsca uroczystości odniósł się również syn Jacka Woźniakowskiego Henryk dziękując za uhonorowanie ojca. – To ważny dzień z wielu powodów, przede wszystkim dlatego, że dokładnie dziś ojciec obchodziłby 94 urodziny, dziś też jest Światowy Dzień Książki, a to właśnie z literaturą ojciec był szczególnie związany – wymieniał. – Miejsce także jest wyjątkowe bo w jego sąsiedztwie swoje siedziby ma wiele instytucji bliskich mojemu ojcu m.in. Teatr im. Juliusza Słowackiego czy jeden z oddziałów Muzeum Historycznego Miasta Krakowa – dodał.
Prof. Jacek Woźniakowski urodził się 23 kwietnia 1920 r. w Biórkowie Wielkim koło Proszowic. Po ukończeniu podchorążówki w 1939 r. brał udział w kampanii wrześniowej jako żołnierz 8. Pułku Ułanów, potem był żołnierzem Armii Krajowej. Po wojnie rozpoczął studia polonistyczne w Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1948 do 1953 r. był sekretarzem redakcji „Tygodnika Powszechnego". Od 1953 r. wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, w latach 1980-1990 profesorem tej uczelni.
Jacek Woźniakowski był redaktorem naczelnym miesięcznika „Znak" oraz założycielem i redaktorem naczelnym Wydawnictwa „Znak". Był też korespondentem „Tygodnika Powszechnego" na trzeciej Sesji Soboru Watykańskiego II. Był członkiem Związku Literatów Polskich oraz wiceprzewodniczącym Polskiego Komitetu UNESCO.
Był autorem wielu cenionych i lubianych przez czytelników książek, wśród nich m.in. „Laik w Rzymie i Bombaju”, „Co się dzieje ze sztuką", „Tatry w poezji i sztuce polskiej", „Czy artyście wolno się żenić?", „Świeccy", „Czy kultura jest do zbawienia koniecznie potrzebna?". Za „Zapiski kanadyjskie" otrzymał Nagrodę Polskiego PEN-Clubu im. Mieczysława B. Lepeckiego, a za „Co się dzieje ze sztuką" Nagrodę Polskiego PEN-Clubu im. Mieczysława Pruszyńskiego.
W latach 1990-91 był Prezydentem Krakowa. Jacek Woźniakowski wszedł do władz miasta z wizją Krakowa jako pomostu między Wschodem a Zachodem Europy. Wyrazem tego było przygotowanie koncepcyjne i organizacyjne otwartego w 1991 r. Międzynarodowego Centrum Kultury (MCK) — był przewodniczącym Rady Fundatorów Fundacji MCK i członkiem jego Rady Programowej. Doprowadził do podjęcia przez Radę Miasta uchwał o nawiązaniu współpracy z Wilnem, o przystąpieniu do Związku Miast Polskich, Ligi Miast Europejskich i Stowarzyszenia Eurocities oraz o sygnowaniu Karty Miast Europejskich. Od 1990 r. był zaangażowany w prace Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Był pierwszym przewodniczącym Stowarzyszenia Willa Decjusza w Krakowie.
Jacek Woźniakowski dwukrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych. Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, francuską Komandorię Palm Akademickich i order Legii Honorowej, a także Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2005 r., podczas uroczystości w krakowskim magistracie, został uhonorowany przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
W 2006 roku prezydent Lech Kaczyński odznaczył Jacka Woźniakowskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla rozwoju polskiej demokracji, za działalność na rzecz dialogu i dobra wspólnego. Jacek Woźniakowski zmarł w 2012 r., w wieku 92 lat.
