Teodora Matejkowa
ul. Floriańska 41, Dom Jana Matejki
Muza i żona Jana Matejki, urodzona 31 marca 1846 r. w Krakowie jako najmłodsza córka w rodzinie Giebułtowskich. Nazywana w domu „diabłem weneckim” ze względu na urodę i charakter. Uzdolniona muzycznie i plastycznie marzyła o karierze aktorki, ale bez posagu nie miała szans na własne wybory życiowe. W 1864 r. poślubiła Jana Matejkę, którego znała od dziecka. Malarz nazywał ją „swoją zawieruchą”. Przedstawiał jako królową, wielką damę – zawsze ważną postać w swoich historycznych obrazach. Ośka, jak ją nazywano, wcielała się w te role doskonale, grając teatr jednego aktora dla jednego widza. Urodziła pięcioro dzieci, z czego najmłodsze zmarło jako niemowlę. Wkrótce po ślubie u Teodory ujawniła się cukrzyca leczona wyjazdami do wód i zastrzykami z morfiny. Terapia ta spowodowała ogromne spustoszenie w mózgu, stąd jej wybuchowość i nieobliczalność zachowań. W 1880 r. została zamknięta w zakładzie dla obłąkanych. Zmarła w 1896 r. w Krakowie. Spoczywa, z mężem, na cmentarzu Rakowickim.
Inne miejsca: kościół oo. Karmelitów na Piasku (ślub), dom (ul. Krupnicza).