Muzeum Narodowe w Krakowie - Gmach Główny (al. 3 Maja 1)
Budynek Gmachu Głównego wg projektu Czesława Boratyńskiego, Edwarda Kreislera i Bolesława Schmidta, wznoszony był z przerwami w latach 1934–1989.
Mieści on trzy galerie stałe: Galerię Sztuki Polskiej XX w. – najobszerniejszą tego typu prezentację muzealną w Polsce, gdzie można zapoznać się z wybranymi zjawiskami sztuki polskiej minionego i obecnego stulecia (od Młodej Polski do współczesności); Galerię Rzemiosła Artystycznego – największą tego typu stałą ekspozycję muzealną w Polsce z kolekcją przedstawiającą bogactwo polskiego i zachodnioeuropejskiego rzemiosła artystycznego od czasów wczesnego średniowiecza po secesję (uzupełnia ją imponujący zbiór judaików) oraz Galerię „Broń i Barwa w Polsce" prezentującą zbiory militariów należące do największych i najcenniejszych w Polsce – od średniowiecza aż do II wojny światowej.
W Galerii Sztuki Polskiej XX w. znajduje się jedna z najwspanialszych kolekcji sztuki Młodej Polski. Prezentowane są tu prace czołowych artystów tego okresu kształtujących specyficzną, dekadencką aurę Krakowa na przełomie XIX i XX w. Niepokojące obrazy Witolda Wojtkiewicza, Wojciecha Weissa czy Władysława Podkowińskiego na długo pozostają w pamięci. Miniaturowe niemal krajobrazy autorstwa Jana Stanisławskiego przywołują jego tęsknotę za Ukrainą. Zobaczyć też można dzieła stworzone przez takich mistrzów jak Jacek Malczewski czy Leon Wyczółkowski. Niezwykle ciekawe są projekty witraży do Katedry Wawelskiej autorstwa Stanisława Wyspiańskiego. Z techniką przygotowania witraży zapoznajemy się kolejny raz, patrząc na projekt Józefa Mehoffera przeznaczony dla katedry we Fryburgu w Szwajcarii. Obok widnieje witraż Vita Somnium Breve
(Życie Snem Krótkim), wykonany wg założeń tego samego artysty. Sztukę witraży można poznać też w Galerii Rzemiosła Artystycznego. Znajduje się tu wyjątkowy ich zespół z kościoła dominikanów św. Trójcy w Krakowie, pochodzący z XIII–XV w. Oryginalnie zachowany, oszałamia bogactwem i głębią barw.
Część Galerii Rzemiosła Artystycznego poświęcona została wyłącznie sztuce secesji. Przedmioty codziennego użytku, wykonane w najlepszych pracowniach polskich i europejskich, zachwycają maestrią wykonania. Wijące się płynne linie sreber, szkieł, porcelany, mebli, przywołują świat sprzed stu lat. Do rarytasów w zbiorach polskich należą szkła autorstwa Emila Galle oraz część serwisu do kawy zaprojektowanego przez znanego architekta wiedeńskiego Josefa Hoffmanna (1910 r.). Symbolem polskiej ceramiki secesyjnej jest wazon z korowodem nagich postaci autorstwa Jana Szczepkowskiego.