Siostry służebniczki dębickie
Żeńskie, habitowe zgromadzenie zakonne Kościoła katolickiego, wyodrębnione ze Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, które przybyło w 1913 r. do Krakowa by zajmować się pracą charytatywną i opiekuńczo-wychowawczą. Założył je w 1850 r. bł. Edmund Bojanowski w Podrzeczu (Wielkopolska). W 1945 r. część z nich oddelegowano do Bieńczyc, gdzie objęły opiekę nad kaplicą w tamtejszym dworku. Troszczyły się o jej wystrój, czystość, naczynia, szaty liturgiczne i powstające salki katechetyczne. Wypiekały komunikanty, grały na organach, zorganizowały chór i ochronkę dla dzieci. Pierwszą przełożoną była s. Hermenegilda Borowiec (1945–1946). W stanie wojennym wspierały rodziny internowanych. S. Gemma pomagała ks. W. Palmowskiemu i ks. S. Malarze w organizacji nielegalnych struktur „Solidarności”. Zajmowała się też funduszami związku. Siostry kierują się hasłem: „Na większą chwałę Bożą i cześć Niepokalanej Dziewicy”.
Inne miejsca: dwór w Bieńczycach (ul. Kaczeńcowa 2), dom prowincjalny (ul. Biskupia 16).