Taranczewski i jego uczniowie
-
Data:
2024-07-11 - 2024-09-01
-
Kategoria:
Wystawy czasowe
W 2023 roku minęła 120. rocznica urodzin prof. Wacława Taranczewskiego. Z inicjatywy jego absolwentów z pracowni malarskiej, życzliwości wielu środowisk związanych z osobą Profesora oraz licznego grona uczniów i będących dużą grupą profesorów Akademii Sztuk Pięknych powstała idea zorganizowania wystawy upamiętniającej profesora Wacława Taranczewskiego.
Ten personalny i artystyczny związek malarek i malarzy, których obrazy prezentowane są na tej wystawie, z osobą Wacława Taranczewskiego, przekłada się na to, co można określić mianem dziedzictwa kolorystycznego. Choć obrazy te są wyrazem indywidualnych, a niekiedy bardzo subiektywnych rozwiązań formalnych ich twórców, to jednak za nimi kryją się pokłady wspólnej tradycji malarskiej, którą współtworzył Wacław Taranczewski. Jej siła sięga niekiedy warsztatu malarskiego, doboru płótna, rodzaju farby, sposobu jej nakładania, a także formy. Przejawia się przeto w różnym stopniu i z odmienną intensywnością na płaszczyźnie malarskiej. Wystawa „Taranczewski i jego uczniowie” jest obrazem nie tylko wielkości prof. Taranczewskiego jako artysty, ale przede wszystkich jako wychowawcy kilkunastu swoich uczniów - następców, którzy swoją sztuką głoszą także chwałę swojego Mistrza. Jest również dobrym przykładem współdziałania trzech ośrodków kultury, z różnych miast i różnych profili działalności. Niech będzie hołdem złożonym wielkiemu Artyście i pedagogowi, który ma już stałe miejsce w historii polskiej sztuki.
Wystawa otwierająca cykl „Wacław Taranczewski i jego uczniowie” odbyła się w Biurze Wystaw Artystycznych w Rzeszowie, obecnie prezentujemy ją w Pałacu Sztuki Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
Ostatnią instytucją prezentującą wystawę będzie Muzeum – Zamek Tarnowskich w Tarnobrzegu.
Ten personalny i artystyczny związek malarek i malarzy, których obrazy prezentowane są na tej wystawie, z osobą Wacława Taranczewskiego, przekłada się na to, co można określić mianem dziedzictwa kolorystycznego. Choć obrazy te są wyrazem indywidualnych, a niekiedy bardzo subiektywnych rozwiązań formalnych ich twórców, to jednak za nimi kryją się pokłady wspólnej tradycji malarskiej, którą współtworzył Wacław Taranczewski. Jej siła sięga niekiedy warsztatu malarskiego, doboru płótna, rodzaju farby, sposobu jej nakładania, a także formy. Przejawia się przeto w różnym stopniu i z odmienną intensywnością na płaszczyźnie malarskiej. Wystawa „Taranczewski i jego uczniowie” jest obrazem nie tylko wielkości prof. Taranczewskiego jako artysty, ale przede wszystkich jako wychowawcy kilkunastu swoich uczniów - następców, którzy swoją sztuką głoszą także chwałę swojego Mistrza. Jest również dobrym przykładem współdziałania trzech ośrodków kultury, z różnych miast i różnych profili działalności. Niech będzie hołdem złożonym wielkiemu Artyście i pedagogowi, który ma już stałe miejsce w historii polskiej sztuki.
Wystawa otwierająca cykl „Wacław Taranczewski i jego uczniowie” odbyła się w Biurze Wystaw Artystycznych w Rzeszowie, obecnie prezentujemy ją w Pałacu Sztuki Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
Ostatnią instytucją prezentującą wystawę będzie Muzeum – Zamek Tarnowskich w Tarnobrzegu.
Uczestnicy wystawy:
1. Prof. Wacław Taranczewski
2. Prof. Paweł Taranczewski
3. Prof. Stanisław Białogłowicz
4. Józef Gazda
5. Eugeniusz Gerlach
6. Piotr Kmieć
7. Prof. Teresa Kotkowska-Rzepecka
8. Werner Lubos
9. Prof. Leszek Misiak
10. Tadeusz Mysłowski
11. Emil Polit
12. Włodzimierz Rudnicki
13. Marek Rzeźniak
14. Leszek Sobocki
15. Elżbieta Arend-Sobocka
16. Prof. Adam Wsiołkowski
17. Prof. Andrzej Ziębliński
2. Prof. Paweł Taranczewski
3. Prof. Stanisław Białogłowicz
4. Józef Gazda
5. Eugeniusz Gerlach
6. Piotr Kmieć
7. Prof. Teresa Kotkowska-Rzepecka
8. Werner Lubos
9. Prof. Leszek Misiak
10. Tadeusz Mysłowski
11. Emil Polit
12. Włodzimierz Rudnicki
13. Marek Rzeźniak
14. Leszek Sobocki
15. Elżbieta Arend-Sobocka
16. Prof. Adam Wsiołkowski
17. Prof. Andrzej Ziębliński