Kino na Fali

Każdy czwartek – every thursday

Seanse zaczynają się o godzinie

Czerwiec-lipiec: 21:45

Sierpień: 21:15

Miejsce:

Przystań Wawel zacumowana u stóp wzgórza Wawelskiego przy moście Grunwaldzkim

Fundacja Wspierania Kultury Filmowej Cyrk Edison we współpracy z Krakowską Żeglugą Pasażerską uruchamia na okres wakacji 2011 jedyne w swoim rodzaju kino letnie na fali. Przystań Wawel w każdy czwartek po zmroku zamieni się w salę kinową. Z myślą o turystach anglojęzycznych odwiedzających Kraków w programie znalazły się polskie filmy z angielskimi napisami. Specjalnie wyselekcjonowany zestaw tytułów jest próbą przekrojowego podejścia do rodzimej kinematografii. Chcieliśmy uniknąć filmów skrajnie polskich, staraliśmy się dobrać program tak, aby dobrze bawili się zarówno widzowie polscy jak i obcokrajowcy odwiedzający Kraków. Pokażemy filmy, które sami kochamy, filmy które nas bawią, ale też takie, które wprawiają nas w stan melancholii. Oczywiście nie sposób w 12 tygodni pokazać wszystkiego co najlepsze w polskiej kinematografii, zaproponujemy więc niezapomniany Rejs Piwowskiego, prześmiesznego absurdalnego Misia Barei, Seksmisję Machulskiego z fenomenalną rolą Jerzego Stuhra, ale również kino mistrzów -  Przypadek Kieślowskiego czy  Nóż w wodzie Polańskiego. Nie zabraknie kina współczesnego – opowieść o jednym z największych artystów prymitywnych - Mój Nikifor Krauzego, prowincjonalne Wino Truskawkowe Jabłońskiego, oniryczne Jasminum Kolskiego, nagradzany Rewers Lankosza czy Pora umierać - niezwykły filmowy hołd autorstwa Doroty Kędzierzawskiej oddany Danucie Szaflarskiej, jednej z najwspanialszych polskich aktorek.

W programie znalazły się również dwie niezależne produkcje imponujące dojrzałością i warsztatem – Anioł w Krakowie, czyli bardzo sentymentalna opowieść o pewnym zagubionym aniele, niezwykła i bardzo krakowska, oraz film Arkadiusza Jakubika Prosta historia o miłości opowiadająca o…  miłości.

Najstarszy z tych filmów zrealizowano w 1962 roku, najnowszy w zeszłym roku, wszystkie do dziś ogląda się świetnie, są znakomitym przykładem, że polskie kino wcale nie jest tylko smutne i ponure, że twórcy potrafią zrealizować opowieści, które bardzo mocno zakorzenione są w tej części Europy, ale mogłyby również dziać się gdziekolwiek indziej na świecie, uniwersalne historie przepełnione niezwykłą aurą oraz wyśmienitym humorem.

Serdecznie zapraszamy w każdy czwartek. W razie braku pogody /deszcz, śnieg itp./ projekcje odbywać się będą na świeżym powietrzu na dolnym pokładzie osłoniętym od opadów.

Organizator: Fundacja Wspierania Kultury Filmowej Cyrk Edison

Główny Partner projektu: Krakowska Żegluga Pasażerska

Obsługa techniczna projekcji: Kino Agrafka

Patroni Medialni:

Krakow Post, Cracow-life, RMF Classic, Karnet, Kulturatka, Dziennik Polski

Przystań Wawel jest restauracją w której można zaopatrzyć się zarówno w pożywienie jak i napitki. Restauracja na dolnym pokładzie jest czynna także w trakcie projekcji filmowych.

Program:

9 czerwca/June/, czwartek/thursday/

REJS | The Cruise,

reż. Marek Piwowski, Polska 1970, 65’

Utrzymana w groteskowym tonie eksperymentalna komedia satyryczna: akcję filmu stanowią improwizowane miniscenki, rejestrowane metodą paradokumentalną, rozgrywające się wśród pasażerów wiślanego statku. Na wycieczkowym statku wiślanym pojawia się gapowicz wzięty przez kapitana za instruktora kulturalno-oświatowego. Organizuje on zebrania, wybory rady rejsu, potem - gry i zabawy. Staje się wodzem, skupia wokół siebie oddane mu grono pasażerów, narzuca swą wolę innym, przygotowuje wielki bal na cześć kapitana z okazji zakończenia rejsu.

Kept in a grotesque tone, an experimental satiric comedy: the plot of the film are improvised short scenes, register using the paradocumentary method, taking place among passengers of a cruise ship on river Vistula. On this boat, shows up an hitchhiker taken by the captain, by mistake, for an cultural animator. He organizes meetings, the voting for the board of the cruise, later games and fun. He becomes the leaders, keeping a group of devoted passengers, he imposes his will on others, prepares a great ball for the captain as the end of the cruise.

Piwowski, from the beginning, ostentatiously declared that literary material was not indispensable for him, that he had no interest in professional actors, that only improvisation on the set might yield effects adequate to the intentions (…). ‘The Cruise’ is a film about a collectivity seized by the impossibility to contain reality within any form of discipline (…). Whatever the people on board the ship tackle, it immediately turns into an absurd action, a grotesque gesture, helpless pantomime or inarticulate gibbering (…). They are all prisoners of the omnipotent power of stereotypes from which they cannot extricate themselves. In this perspective, ‘The Cruise’ becomes a film depicting a case of collective schizophrenia. /Krzysztof Mętrak/

16 czerwca/June/, czwartek/thursday/

NÓŻ W WODZIE | Knife in the Water,

reż. Roman Polański, Polska 1962, 101’

Debiut fabularny Romana Polańskiego, jedyny film pełnometrażowy nakręcony w Polsce. Jego premiera w marcu 1962 r. wywołała skrajnie przeciwne reakcje krytyki i złość I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki. Filmowi zarzucano kosmopolityzm, nie pasujący do tzw. szkoły polskiej i gloryfikowanie konsumpcyjnego stylu życia, obcego wtedy Polakom. Sądzono, że film nie zdobędzie żadnej nagrody za granicą. A tymczasem uhonorowano go nagrodą FIPRESCI na festiwalu w Wenecji w 1962 r., Był też pierwszym polskim filmem nominowanym do Oscara. Rywalizację przegrał z "Osiem i pół" Felliniego.

Historia jest prosta, wręcz banalna. Dziennikarz sportowy wraz z żoną oraz przygodnie napotkanym autostopowiczem wyruszają na krótki rejs jachtem. Nie sama historia, lecz sposób jej opowiedzenia odgrywa najważniejszą rolę, „Od samego początku chodziło o pokazanie konfliktowej interakcji między postaciami zamkniętymi w ograniczonej przestrzeni” mówił Roman Polański.

Roman Polański's feature debut, the only feature film shot in Poland. Its premiere in March 1962 provoked the opposite extreme reactions of anger and criticism and Central Committee Secretary Władysław Gomulka. The film is accused of cosmopolitanism, not suitable for so-called Polish school and the glorification of the consumer lifestyle, then foreign to the Poles. It was thought that the film did not win any awards abroad. Meanwhile, he was inducted into the FIPRESCI prize at the Venice Film Festival in 1962, and was the first Polish film nominated for an Oscar. Rivalry has lost the "8 i 1/2" by Fellini.
The story is simple, even banal. Sports journalist and his wife and a casual encounter hitchhiker embark on a short cruise yacht. Not the same story, but the manner of its telling plays an important role, "My idea from the very start was to show a conflict-rich interaction between characters confined in a limited space" said Roman Polański.

23 czerwca/June/, czwartek/thursday/

JASMINUM | Jasminum,

reż. Jan Jakub Kolski, Polska 2006, 103’

Rozgrywające się współcześnie "Jasminum" (to łacińska nazwa jaśminu) opowiada historię małej społeczności mnisiej. Klasztor kamedułów, w którym rozgrywa się akcja filmu, nie różniłby się od innych gdyby nie fakt, że trzech mieszkających tam zakonników pachnie w szczególny sposób. Jeden pachnie czeremchą, drugi czereśnią, a trzeci śliwą. Pewnego dnia do klasztoru przyjeżdża młoda konserwatorka malarstwa, która otrzymuje zlecenie odnowienia tamtejszych obrazów. Natasza pojawia się w Jaśminowie wraz ze swoją 5-letnią córką Gienią. Urok i dociekliwość dziewczynki wprowadzają wiele zamętu w spokojne dotąd życie mnichów. Jan JAkub Kolski to jeden z najoryginalniejszych twórców w polskim kinie. Jego twórczość charakteryzuje charakterystyczny, autorski styl, polegający na umiejętnym łączeniu pierwiastków realnych z nadprzyrodzonymi, budowaniu magicznego, czerpiącego inspiracje z kultury ludowej świata filmowego, któremu spójność zapewnia obecność stałych cech, motywów, charakterów, typów postaci, baśniowych elementów tworzących specyficzny klimat.

Taking place today, "Jasminum"(the Latin name of jasmine) tells the story of a small community of monks. The monastery cloister, where the film takes place not differ from the others if not for the fact that three monks living there in a special way it smells. One smells like black cherry, cherry second and third plums. One day he comes to the monastery a young art conservator, who receives an order renewal of local images. Natasha appears in Jaśminowie with his 5-year-old daughter Gienia. The charm and inquisitive girl bring a lot of confusion in the tranquil life of monks so far. Jan Jakub Kolski is the one of the most original artists in the Polish cinema. His work is characterized by a distinctive, original style, based on the skilful combining real elements with the supernatural, to create a magical, drawing inspiration from the folk culture of the film, which ensures consistency of the presence of permanent features, themes, characters, character types, fairy-tale elements making up the unique atmosphere.

30 czerwca/June/, czwartek/thursday/

WINO TRUSKAWKOWE | Strawberry Wine,

reż. Dariusz Jabłoński, Polska/Słowacja 2008, 109’

Realizm magiczny połączony z subtelnym poczuciem humoru w ekranizacji Opowieści galicyjskich Andrzeja Stasiuka

To nie jest film o miłości, chociaż miłość jest w nim obecna. To nie jest komedia, chociaż bohaterowie mówią śmieszne rzeczy. To nie jest kryminał, chociaż główny bohater docieka, kto zabił.... To nie film obyczajowy, chociaż prowincja urzeka tu swoimi kolorami. To nie jest też musical, chociaż namiętna Lubica tańcem wyraża swoją tęsknotę. To także nie jest film o duchach, chociaż duch prowadzi pogawędki z bohaterem. Kilka łyków „Wina truskawkowego” wprowadza nas w magiczny świat prawdziwego środka Europy. Miłość, zbrodnia, pokuta są tu naturalnym składnikiem życia, jak pory roku, motyle, odlatujące ptaki czy nieprzerwany szum górskiego potoku.

Magic realism combined with a subtle sense of humor in the film Tales of Galicia by Andrzej Stasiuk. This film is not about love, although love is present there. This is not a comedy, though the characters say funny things. This is not a crime, although the protagonist investigates who killed ... It's not a movie drama, although the province captivates their colors here. This is not a musical, although Lubica passionate dance expresses her longing. It's also not a film about ghosts, but the spirit runs a chat with the hero. A few sips of "Strawberry Wine" introduces us to the magical world of the true center of Europe. Love, crime, repentance is a natural component of life here, like the seasons, butterflies, migrating birds and continuous noise of mountain stream.

7 lipca/July/, czwartek/thursday/

MÓJ NIKIFOR | My Nikifor,

reż. Krzysztof Krauze, Polska 2004, 97’

Historia ośmiu ostatnich lat życia Nikifora, zaliczanego do piątki najwybitniejszych prymitywistów świata. Nikifor przez większość życia był pogardzany, nie rozumiany i wyśmiewany. W Krynicy uchodził za pomylonego, budził strach albo śmiech. W 1960 roku jego losy krzyżują się z Marianem Włosiński, młodym malarzem. Włosiński początkowo chce pozbyć się natręta, lecz gdy go lepiej poznaje, odkrywa tkwiący w nim geniusz, niesamowitą siłę jego malarstwa, brak przywiązania do doczesności i pokorę wobec sztuki. Porzuca malarskie ambicje, a sensem jego życia staje się opieka nad genialnym malarzem. Siedem lat później w warszawskiej "Zachęcie" odbywa się pierwsza retrospektywna wystawa prac Nikifora, która staje się jednocześnie dniem jego wielkiego triumfu.

Film won the grand prix at the 40th edition of the Karlovy Vary International Film Festival. Krzysztof Krauze was also awarded the prize for Best Director and the 85-years-old Krystyna Feldman was awarded the prize for the Best Actress, for her role as Nikifor. Based on a true story, Nikifor was a gifted naive artist  who was homeless for most of his life. Accepted into fellow and well established artist Marian Włosiński's studio, he stays for nearly seven years as his fascinating past is explored, much to the detriment of his family. The film tells about artist's spirituality and his personal freedom which allow him to create works of the best quality. A fascinating biopic directed by one of the most talented contemporary Polish directors, Krzysztof Krauze.

14 lipca/July/, czwartek/thursday/

MIŚ | Teddy Bear,

reż. Stanisław Bareja, Polska 1980, 111’

Klasyczna komedia Stanisława Barei ze Stanisławem Tymem, który wciela się w rolę ważnego działacza - prezesa klubu sportowego "Tęcza" - Ryszarda Ochódzkiego. Misio-Rysio przeżywa bolesne rozstanie z żoną, obecnie preferującą wyższych dygnitarzy partyjnych. Bolesne, gdyż Irenka wykorzystując pozycję swego nowego mężczyzny bezwzględnie drenuje kieszeń Rysia, m.in. zabierając z mieszkania cenne dzieła sztuki. Jednak najcenniejszym wspólnym majątkiem jest konto w londyńskim banku, o dostęp do którego toczy się w "Misiu" zacięta walka. Wskutek przekrętów eks-żony Ochódzki zostaje pozbawiony paszportu i z wysiłkiem, wykorzystując swoje znajomości, zdobywa nowy. Pomysłów na osiągnięcie celu mu nie brakuje, a film pokazuje, że im bardziej skomplikowany i absurdalny sposób, tym lepsze efekty.

The most acclaimed Polish comedy describing the nonsense of everyday life in Poland in the 70's. The president of a sports club 'Rainbow' - called 'Bear' - is planning to go to London with his team. On the border crossing he is stopped as his passport lacks several pages. Bear suspects that the pages were torn out by his ex wife. She wants to stop him from leaving Poland and getting access to the bank account in London where they hid their life savings. She - now a mistress of a high ranking communist official - wants to get to London first to empty the bank account.

21 lipca/July/, czwartek/thursday/

SEKSMISJA| Sexmission,

reż. Juliusz Machulski, Polska 1984, 119’

Akcja filmu rozpoczyna się w sierpniu 1991 roku. Telewizja transmituje eksperyment, w którym Maks i Albert, dobrowolnie poddają się hibernacji. Budzą się dopiero w roku 2044. Od opiekującej się nimi doktor Lamii dowiadują się, że w czasie ich snu wybuchła na Ziemi wojna nuklearna. Jednym z jej efektów było całkowite zniszczenie genów męskich, w związku z czym są obecnie prawdopodobnie jedynymi mężczyznami na planecie, a kobiety, dzięki partenogenezie od dawna rodzą same dziewczynki. Przed głównymi bohaterami bardzo trudne zadanie przywrócenia normalnego "porządku natury".

One of the most popular Polish films ever, which achieved cult status through years.

The story starts out in August 1991. Television is transmitting an epic experiment. Maks and Albert, are about to be put into hibernation. When they awake in 2004, they find out from doctor Lamia, that during the time they were asleep atomic war took place and as a result of it, all men have been destroyed. In consequence, they most likely are the only living specimens of the male sex on the planet. Women on the other hand are a different story. Thanks to parthenogenesis, they give birth to girls only. Maks and Albert are shocked but eventually they realize that they have been living in a totally artificial, undeground world.

28 lipca/July/, czwartek/thursday/

PRZYPADEK | Blind Chance,

reż. Krzysztof Kieślowski, Polska 1981, 122’

Jeden z najważniejszych filmów Krzysztofa Kieślowskiego. Film pokazuje rolę przypadku w życiu człowieka, trzy różne alternatywne losy bohatera w zależności od wybranej drogi. Witek Długosz (świetny Bogusław Linda) usiłuje zdążyć na pociąg do Warszawy i od tego zależą jego dalsze losy. Zrealizowany w 1982 roku film nie spodobał się cenzurze i przeleżał na półce aż do 1989 roku.

Strikingly modernist and compulsively watchable, European film master Krzysztof Kieslowski's 1982 Blind Chance has profoundly influenced cinematic storytelling for nearly two decades. Kieslowski (The Dekalog, A Short Film About Killing) blends his trademark passion for character and poetic imagery with a boldly novelistic narrative conceit. Blind Chance transcendently illuminates the intersection of fate, coincidence and choice.

Facing an unclear future, Witek, an earnest young Polish medical student, chooses to put his education on hold. With his head full of the promising and ominous portents of his new adult life, Witek hurries to catch the last train to Warsaw. But as he races down the platform, Blind Chance blossoms into three successive scenarios in which Witek's catching or missing his train spawns three completely different futures. Whether as an idealistic Communist Party member, an ambivalent dissident or a devoted healer and husband, the young Pole's destiny is shaped by the unhappy youth threatening to hobble him, the troubled present poised to engulf him and, in Kieslowski's words, "the powers that meddle with our fate."

Through three complex lives, actor Boguslaw Linda portrays Witek with an effortless magnetism remarkable even for a Kieslowski film. Actor and director's commitment and vision succeed in creating three entirely different portraits each as compellingly real as the next. Made on the eve of Communist crackdown in Poland, Blind Chance was suppressed for nearly seven years.

4 sierpnia/August/, czwartek/thursday/

REWERS| Reverse,

reż. Borys Lankosz, Polska 2009, 101’

Sabina rozpoczyna swoją opowieść współcześnie, aby we wspomnieniach przenieść się do Warszawy lat pięćdziesiątych. Historia matki, córki i babki. Główną bohaterką - trzydziestoletnią, niezamężną kobietą, pracownicą wydawnictwa - zaczyna interesować się pewien bardzo przystojny mężczyzna. Rewers to jeden z najciekawszych polskich filmów ostatnich lat

The film, set in two time frames in the early fifties, and today. The main character is Sabina (Agata Buzek), a timid, average girl, who has just exceeded thirty. In her life, she is clearly missing a man. Her mother (Krystyna Janda) knows best about how it feels, therefore, tries, at all costs, to find her daughter a suitable candidate for a husband. The whole situation is controlled by her grandmother (Anna Polony), an eccentric lady with a wicked tongue, against which no mystery can be hid. In the apartment house they live at, show up more and more admirers . None of them, however interests Sabina. One day, appears a charming, intelligent, and devilishly handsome, Bronislaw (Marcin Dorociński ). His presence will begin a series of surprising events that reveal the other side of the feminine nature.

11 sierpnia/August/, czwartek/thursday/

ANIOŁ W KRAKOWIE| An  Angel in Cracow,

reż. Artur Więcek, Polska 2002, 86’

Anioł Giordano, za zbyt częste kontakty z ludźmi w Czyśćcu, fascynację rock and rollem i w ogóle skandaliczne jak na anioła prowadzenie się w Niebie, zostaje zesłany na Ziemię, gdzie ma pomagać ludziom, czyniąc codziennie choć jeden dobry uczynek. Pod okiem najlepszych nauczycieli przechodzi konieczny trening i wyrusza na Ziemię. Jednak w wyniku intrygi zamiast trafić do Holandii, Giordano ląduje pod Krakowem. Niezwykły obraz w którym zachowała się magia Krakowa z początku XXI wieku.

An independent film, though one produced using professional equipment and with a much larger budget than independent films typically have. "An Angel in Kraków" was directed by Artur "Baron" Więcek.  An Angel in Kraków is a very warm film that is invested with a healthy dose of humor. It focuses on the highly atypical angel Giordano, played exquisitely by Krzysztof Globisz. Giordano is not your ordinary angel because he likes rock music and prefers to spend time in purgatory with Elvis Presley than in heaven, which he sees as extremely boring. He is sent down to Earth and by mistake winds up not in Holland but in Poland, in the city of Krakow, where... as befits an angel, he does good deeds and makes many mistakes in the process. In spite of having a somewhat sentimental ending, "An Angel in Kraków" decidedly stands out against the vast majority of films produced in Poland. It includes an excellent performance by Jerzy Trela as a homeless man who lives on a bench in the park that surrounds Kraków's Old Town.

18 sierpnia/August/, czwartek/thursday/

PROSTA HISTORIA O MIŁOŚCI| A simple story about love,

Reż. Arkadiusz Jakubik, Polska 2010, 80’

Dwoje scenarzystów podczas podróży pociągiem na Hel opowiada nam historię kobiety i mężczyzny. Na oczach widzów próbują stworzyć fabułę scenariusza filmowego: prostej historii o miłości. Mamy więc kobietę i mężczyznę oraz historię ich przypadkowego spotkania podczas pierwszego dnia wakacji, na trasie Łódź Kaliska – Hel. Zaczynają rozmawiać. Na początku właściwie o niczym, bo ich rozmowa ślizga się po powierzchni, gładko przeskakuje z tematu na temat, wydaje się błaha i do bólu zwyczajna. Jednak z czasem zmienia się w coś więcej. W intymność tego spotkania i rodzącego się uczucia niespodziewanie ingeruje okrzyk reżysera . Jesteśmy na planie filmowym.

The story shown in this film is told from the perspective of two scriptwriters on a train, going to the seaside.

They are trying to create a script for a simple story about love. Alex and Marta meet accidentally on the first day of their holidays, on the train from Lódź Kaliska to Hel. They start to make small talk, jumping from subject to subject, but their trivial, initially unimportant conversation begins to develop into something more. An unexpected director’s shout interferes with the growing feelings between the couple. Suddenly we are in a film.

"A Simple Story About Love" is a film which may very well start off that way, but soon becomes more complicated as life, film, plot and circumstances get tangled up in the telling of this seemingly straightforward tale.

25 sierpnia/August/, czwartek/thursday/

PORA UMIERAĆ| Time to Die,

reż. Dorota Kędzierzawska, Polska 2007, 104’

Historia starszej pani, właścicielki niegdyś pięknej, dziś sypiącej się, drewnianej willi. Po wielu, wielu latach, właśnie teraz spełnia się jej marzenie - "pozbywa się" ostatniego zakwaterowanego po wojnie lokatora. Nareszcie znów jest panią w swoim domu. Niestety ta piękna i długo oczekiwana chwila przynosi raczej rozczarowanie. Nic nie jest tak, jak miało być. Syn nie chce zająć się remontem domu, ani wprowadzić się z rodziną do matki. W tajemnicy przed nią stara się za to sprzedać dom majętnemu sąsiadowi, któremu widok domu-staruszka "burzy" krajobraz. Bohaterka, Aniela, nie należy do smętnych, utyskujących na wszystko staruszek. Po raz kolejny - może już ostatni raz w życiu - nie poddając się, bierze sprawy w swoje ręce.

The story of Aniela, a woman living in an old wooden house, pushed to the margins of life, dignifiedly fighting with both strangers and her own son for the respect she deserves, who has long conversations with her dog and is determined to do good until the very end, is a kind of benefit performance in honour of and by Danuta Szaflarska. The picture shows not only the excellence of the actress's technique but - first and foremost - the distance separating us, contemporary audiences, from the world that the heroine misses so much, a better world, and one that certainly was more friendly to people than the world we live in today. Time to Die is practically a monodrama inspired by the extraordinary person of Danuta Szaflarska, written specially for her.