Komunikat archiwalny

18. Sacrum Profanum: co mówi muzyka?

piątek, 13 listopada 2020 r.

Czy na wykładach i seminariach nawet muchy zdychają z nudów? Uważamy, że o muzyce wbrew stereotypom można sensownie mówić i opowiadać. „Performed Lecture” to nietypowa forma wykładu słowno-muzycznego, będąca jednocześnie kolejnym starciem ze stereotypami na krakowskim festiwalu. Premiera już w najbliższą niedzielę na platformie PLAY KRAKÓW w ramach 18. edycji Sacrum Profanum.

Czy można przenieść wykład do sali koncertowej? A może koncert do sali wykładowej? Uniwersytety w Krakowie pokazują, że wszystko jest możliwe. Wykład performatywny to zakomponowana, artystyczna forma słowno-muzyczna, która łączy elementy wykładu i muzyki wykonywanej na żywo. Jednym z mistrzów gatunku jest Matthew Shlomowitz, który swoim cyklem „Lectures” postanowił pokazać, że konferansjerka czy komentarz muzyczny na koncercie z muzyką klasyczną nie muszą przyjmować formy głupich historyjek lub żartobliwych anegdot. O muzyce wbrew stereotypom można sensownie mówić i opowiadać, a Sacrum Profanum od lat stara się popularyzować muzykę nową również przez niemuzykologiczny, komunikatywny dyskurs. O muzyce można powiedzieć naprawdę wiele – jak jej doświadczamy, co się dzieje w momencie jej słuchania, jak formułujemy nasze sądy o niej, co nami powoduje, skąd czerpiemy nasze przekonania.

Utwór Shlomowitza uzupełnią dwa nowe utwory napisane specjalnie na tę okazję i formę prezentacji. Autorem pierwszego z nich jest Jacek Sotomski, nadworny ironista polskiej muzyki współczesnej, który w ten sposób zapowiada swoją „Solucję”: „Zespół muzyki współczesnej dowiaduje się od tajemniczego przybysza, że świat, w którym żyją, jest tylko symulacją generowaną w ich mózgach przez nieznane siły. Po spożyciu garści czarnych, słodkich pastylek postanawiają stworzyć solucję, dzięki której można ją przerwać”.

Drugi utwór przygotowała Monika Dalach. Artystka niestroniąca od elementów performatywnych, wideo czy podejmowania ważnych społecznie tematów tym razem skupi się na ochronie środowiska i konsumpcjonizmie: „Produkcja tekstyliów jest jednym z większych źródeł zanieczyszczenia środowiska oraz odpowiada obecnie za 10 proc. emisji dwutlenku węgla, wysusza źródła wody, zanieczyszcza rzeki i strumienie. Powszechnie uważa się, że przemysł odzieżowy jest drugim co do wielkości źródłem zanieczyszczeń na świecie zaraz po przemyśle naftowym. Coraz częściej kupujemy więcej ubrań i coraz większą ilość z nich wyrzucamy. Model »weź-użyj-wyrzuć« prowadzi do marnotrawstwa, a szybka masowa produkcja ubrań stymuluje kulturę używania i wyrzucania. Odzież coraz częściej staje się jednorazowa – kupujemy częściej, a to, co kupimy, nosimy raz. Zamiast naprawiać – wyrzucamy i kupujemy nowe. Zapomnieliśmy, jak troszczyć się o nasze rzeczy. Aż 85 proc. wszystkich tekstyliów trafia rocznie na wysypiska lub jest spalana, a tylko 15 proc. podlega recyklingowi lub trafia w drugi obieg. Jaką cenę będziemy musieli zapłacić za impulsywne zaspokajanie potrzeby posiadania?”.