„Wincenty Wodzinowski. Czuły obserwator” – w Muzeum Krakowa

Wystawa przypomina życie i bogatą twórczość artysty – Wincentego Wodzinowskiego (1866, Igołomia – 1940, Kraków), którego dzieła znajdują się w niemal każdej większej kolekcji muzealnej, a w ostatnim czasie są ponownie poszukiwane na rynku aukcyjnym, osiągając coraz większe wyceny.

Na wystawie w kilku odsłonach ukazana została sylwetka Wincentego Wodzinowskiego –kKrakowianina, podgórzanina i swoszowianina w jednej osobie. To pierwsza próba monograficznego ujęcia twórczości malarza, osadzona w szerszym kontekście historii i kultury Krakowa przełomu XIX i XX stulecia.

Dzięki ekspozycji przygotowanej przez Muzeum Krakowa widzowie wyruszą w podróż śladami artysty − piewcy piękna podkrakowskiej wsi, pełnego pasji społecznika zaangażowanego w życie dwóch miast Krakowa i Podgórza i patrioty − legionisty, jednego z uczniów Jana Matejki i wychowanka akademii monachijskiej.

Jak podkreślają twórcy ekspozycji, wystawa wpisuje się w misję Muzeum Krakowa − jest kolejną opowieścią o naszym mieście prezentowaną przez pryzmat życia zwykłego–niezwykłego mieszkańca. Może być także uznana za uzupełnienie prezentowanej wcześniej w Krzysztoforach wystawy prac Włodzimierza Tetmajera.

Kuratorką wystawy jest Elżbieta Lang. Można ją oglądać do 3 listopada. Dodatkowe informacje na stronie Muzeum Krakowa.

Wincenty Wodzinowski był cenionym przez krytykę artystyczną malarzem, przedstawicielem (obok m.in. Włodzimierza Tetmajera) nieformalnej artystycznej grupy „Pięciu”− wychowanków krakowskiej i monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Jana Matejki, twórców popularnego na przełomie XIX i XX wieku nurtu chłopomani w malarstwie polskim.

Zafascynowany kulturowym bogactwem wsi podkrakowskiej ujmował ją na licznych portretach „typów ludowych” i wielofigurowych oraz w barwnych scenach rodzajowych. Jego ulubioną modelką była słynna w Krakowie „Piękna Zośka”.

Istotnym momentem dla jego kariery było współtworzenie z Wojciechem Kossakiem oraz Janem Styką „Panoramy Racławickiej”. Przez ponad 15 lat tworzył niemal na wyłączność dla znanego, ekscentrycznego mecenasa sztuki hr. Ignacego Korwina-Milewskiego, twórcy niezwykłej kolekcji dzieł malarzy polskich (na którą składają się dzieła takich artystów jak: J. Matejko, A. Gierymski, J. Chełmoński, J. Kossak czy L. Wyczółkowski).

Wodzinowski był też członkiem i darczyńcą Towarzystwa Muzeum Etnograficznego w Krakowie, które pod przewodnictwem Seweryna Udzieli zainicjowało powstanie muzeum oraz działaczem wielu podgórskich i krakowskich organizacji, jak np. Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych.

Jako podgórski społecznik zainicjował stworzenie podgórskiego „Sokoła” i czynnie uczestniczył w procesie połączenia Krakowa z Podgórzem w ramach Wielkiego Krakowa. Na kartach historii zapisał się jako legionista i artysta uwieczniający życie legionowe.

Jednocześnie był także ojcem Wincentyny Wodzinowskiej-Stopkowej i teściem wybitnego polskiego scenografa Andrzeja Stopki, którzy przez Yad Vashem zostali uhonorowani tytułem Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata za pomoc Żydom w czasie II wojny światowej, w tym pomoc poetce Zuzannie Ginczance.