Pijarskie spotkania ze sztuką: Non omnis moriar
Non omnis moriar – artystyczne oblicza przemijania – to kolejny z wielkich tematów sztuki europejskiej poruszanych w ramach cyklu „Pijarskie spotkania ze sztuką”. Spotkanie odbędzie się 3 listopada o godz. 16.00 w kościele Przemienienia Pańskiego przy ul. Pijarskiej 2. Wstęp wolny.
− Listopad, zwykle deszczowy i mglisty, z aurą opadających jesiennych liści ma w sobie jakąś dziwną atmosferę zadumy i refleksji. Zadumy nad życiem, jego sensem, a zwłaszcza namysłu – niekiedy podszytego lękiem – nad przemijalnością tego życia. W pierwszych dniach tego miesiąca zwyczajowo zatrzymujemy się dłużej nad grobami naszych bliskich, wspominamy ich życie, a zwłaszcza ich śmierć. Są to groby tych, którzy odeszli od nas już dawno, ale i tych, którzy jeszcze rok temu przeżywali z nami smutek jesieni myśląc o śmierci „tych innych”, a dzisiaj to właśnie ich zabrakło – tak w temat kolejnego „Pijarskiego spotkania ze sztuką” wprowadzają jego organizatorzy.
W sztuce temat odchodzenia, pożegnania i żałoby po stracie bliskich jest jednym z najważniejszych. Obrazy mówią o stracie i bólu czasem wprost, a innym razem poprzez metaforę malarską. Najwięksi artyści tworzyli poruszające obrazy ludzkiego przemijania i wiary w ich obecność w innym świecie. Podczas listopadowego spotkania ze sztuką zostanie wybranych kilka najlepszych przykładów wielkich mistrzów malarstwa dotyczących tematyki odchodzenia, pożegnania i wspominania bliskich zmarłych.
Listopadowy wykład zacznie żyć muzyką w wykonaniu Aleksandry Honcel-Banek i profesora Marka Szlezera. Usłyszymy muzykę wykonywaną na skrzypcach i fortepianie. W programie znajdzie się arcydzieło Cesara Francka Sonata A-dur na skrzypce i fortepian. Kompozycja powstała w 1886 r., pod koniec twórczości kompozytora. Sonata zadedykowana znakomitemu skrzypkowi i kompozytorowi Eugene Ysaye, jest grywana i nagrywana przez wszystkich wybitnych skrzypków i pianistów świata. Składa się z 4 części: 1. Allegretto ben moderato, 2. Allegro, 3. Ben moderato: Recitativo-Fantasia, 4. Allegretto poco mosso.
