Kościół św. Piotra i Pawła
Jezuici przybyli do Polski wkrótce po soborze trydenckim w 1563 r. i dzięki poparciu króla Stefana Batorego otrzymali krakowski kościół św. Barbary. Niewielkie rozmiary kościoła przełożyły się na ideę budowy nowej światyni. Wybór padł na teren przy ul. Grodzkiej. Dzięki wstawiennictwu księdza Piotra Skargi, król Zygmunt III Waza przeznaczył odpowiednie środki i nowy kościół wzniesiono na przełomie XVI i XVII w. Jezuicka świątynia był pierwszą na terenie Polski zbudowaną w stylu barokowym. Fasada nawiązuje do rzymskiego kościoła Il Gesù. Na początku XVIII w. ustawiono od strony Grodzkiej ogrodzenie z postumentami, na których stanęły posągi apostołów.
Wnętrze kościoła ma monumentalny, choć surowy charakter. Prezbiterium wypełnia ołtarz, przykuwa uwagę także dekoracja sklepienia przedstawiające dzieje świętych Piotra i Pawła. W krypcie kościoła (dostępnej dla zwiedzających) pochowano księdza Piotra Skargę, pisarza, kaznodzieję i spowiednika króla Zygmunta III Wazy. Z kościołem sąsiaduje budynek Collegium Broscianum. Dziś kształcą się tam studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego.