Kładka na Ludwinowie nie zagraża bulwarom
Małopolska Wojewódzka Konserwator Zabytków Katarzyna Urbańska wezwała realizatora budowy kładki Kazimierz–Ludwinów do podjęcia działań zmierzających do ograniczenia ingerencji konstrukcji kładki w bulwary po stronie Kazimierza. Protesty i obawy mieszkańców o skreślenie Krakowa z listy UNESCO są bezpodstawne.
Wdrożenie wytycznych postulowanych przez konserwatora wiąże się z koniecznością przeprojektowania kładki i wykonania analizy statyczno-wytrzymałościowej, która będzie podstawą do wprowadzenia zmian.
– Trwają prace nad projektem, który ma być zgodny z ustaleniami, jakie zapadły na spotkaniu u Małopolskiej Konserwator Zabytków. Wprowadzane zmiany mają polegać m.in. na obniżeniu ramp po stronie Kazimierza – mówi Kazimierz Łatak, architekt i projektant kładki.
Łukasz Szewczyk, dyrektor Zarządu Inwestycji Miejskich podkreśla, że celem zmian jest maksymalne ograniczenie ingerencji rozwiązań konstrukcyjnych w krajobraz i bulwary po stronie Kazimierza.
Budowa kładki jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania terenu „Bulwary Wisły”, który został przyjęty uchwałą Rady Miasta Krakowa, Strategią Rozwoju Krakowa „Tu chcę żyć Kraków 2030” oraz Studium podstawowych tras rowerowych Miasta Krakowa. Dodatkowo Kraków uzyskał wszystkie niezbędne uzgodnienia, pozwolenia i decyzje administracyjne zezwalające na realizację kładki. Miasto uzyskało promesę dofinansowania inwestycji z Programu Polski Ład w wysokości 65 mln zł oraz zabezpieczyło na budowę kładki odpowiedni wkład własny.
Katarzyna Urbańska zaznacza, że kładka budowana jest w strefie buforowej, a nie w historycznym centrum, które jest objęte ochroną UNESCO, zaś wprowadzone zmiany pozwolą na zachowanie statusu UNESCO.
Warto pamiętać, że wpis na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wiąże się z wypełnianiem konkretnych obowiązków. Państwo musi składać raporty do Centrum Światowego Dziedzictwa UNESCO na temat stanu obiektu, jego ochrony, konserwacji i zarządzania, by umożliwić Komitetowi Światowego Dziedzictwa monitorowanie stanu zachowania wartości obiektu. Sam wpis na listę nie poprawia z reguły ochrony obiektu, którą określają przepisy prawa narodowego.
Jeżeli dobro wpisane na listę jest narażone na poważne i konkretne zagrożenia, komitet rozpatruje umieszczenie go na Liście Światowego Dziedzictwa w zagrożeniu. Jeżeli wyjątkowa uniwersalna wartość dobra, która uzasadniała jego wpis na Listę Światowego Dziedzictwa zostanie zniszczona w istotnej części, komitet rozpatruje usunięcie dobra z Listy Światowego Dziedzictwa. Skreślenie z listy następuje zawsze po głębokiej analizie przez merytoryczne organizacje doradcze Komitetu Światowego Dziedzictwa oraz sekretariat Komitetu, którym jest Centrum Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Dotychczas z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO, istniejącej od 1978 roku, wykreślono wyłącznie trzy obiekty. Jako ostatni został oficjalnie usunięty Liverpool, który doceniono w 2004 roku między innymi za zabytkowy port. Decyzję uzasadniono nowymi inwestycjami na nabrzeżu i w dokach, które według Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO w nieodwracalny sposób zmieniły unikatowy charakter tego miejsca.
