Fort 31 „Św. Benedykt” – podgórski rondel artyleryjski

To jeden z pierwszych fortów po stronie podgórskiej. Wraz z nieistniejącymi już dzisiaj fortami „Krzemionki” „Krakus” miał bronić traktów: wiedeńskiego (obecnej ul. Kalwaryjskiej i Wadowickiej) i lwowskiego (obecnych ul. Bolesława Limanowskiego i Wielickiej). Fort nawiązywał do tzw. wież maksymiliańskich z austriackiej Twierdzy Linz, która jako pierwsza na świecie miała być otoczona nie murami czy wałami, ale szeregiem osobnych fortów, mających wspierać się nawzajem ogniem. Zostały one zbudowane na planie regularnych szesnastoboków z okrągłym dziedzińcem wewnętrznym.

Fort „Św. Benedykt”, którego nazwa pochodzi od pobliskiego kościółka, choć okazał się doskonalszy i większy od fortów z Linzu, to w momencie oddania go do użytku był już przestarzały. Mimo prób modernizacji, w 1905 r. został ostatecznie rozbrojony i przeznaczony na cele koszarowe.

Po odzyskaniu niepodległości pełnił funkcje mieszkalne. Po wojnie, do 1984 r. znowu zapewniał dach nad głową wielu mieszkańcom Krakowa. Obiekt na razie jest niedostępny od wewnątrz, choć przypuszczalnie już niedługo znajdzie swoje nowe zastosowanie.

Dostępność: tylko z zewnątrz, choć co jakiś czas za zgodą zarządzającego budowlą – Zarządu Budynków Komunalnych – miłośnicy fortyfikacji Krakowa organizują zwiedzanie fortu.