Helena Willman-Grabowska
| Kategoria: | Szlak kobiet Krakowa – krakowianki |
| Zakład Języków i Kultur Indii i Azji Południowej UJ (al. Mickiewicza 9) | |
| Adres: | Aleja Mickiewicza 9, Kraków |
Uznana w świecie indolożka i iranistka, poliglotka, pierwsza kobieta wykładowczyni i profesorka Uniwersytetu Jagiellońskiego. Urodziła się 4.01.1870 r. w Warszawie, gdzie ukończyła gimnazjum. Pracowała jako nauczycielka języków polskiego, francuskiego i rosyjskiego. Dokształcała się, ale nie mogła złożyć egzaminów państwowych. Współorganizowała strajk szkolny w 1905 r. Przeszła do pracy w tajnym nauczaniu. Działała w Polskim Związku Nauczycielskim i Towarzystwie Pedagogicznym. Od 1909 r. studiowała językoznawstwo w Bernie, Lozannie i Paryżu prowadząc badania nad sanskrytem. W 1928 r. doktoryzowała się na Sorbonie. Opracowała podręczniki akademickie do nauki języka polskiego dla Francuzów oraz francuskiego dla Polaków. Od 1927 r. prowadziła w Uniwersytecie Jagiellońskim seminarium sanskrytu, od 1928 r. kierowała Katedrą Sanskrytu i Filologii Indyjskiej. Profesor nadzwyczajny UJ (1928 r.). Podpisała protest przeciw sposobowi traktowania więźniów w Berezie Kartuskiej za co profesurę zwyczajną uzyskała dopiero w 1937 r. Na krótko aresztowana przez Niemców (9.11.1939 r.). Zamieszkała w Luborzycy, gdzie prowadziła tajne nauczanie. Wróciła na UJ, skąd w 1947 r. została usunięta pod pretekstem osiągnięcia wieku emerytalnego, ale emeryturę otrzymała dopiero w 1951 r. Po likwidacji krakowskiej indianistyki wykładała nieformalnie. Do pracy dydaktycznej przywrócono ją w 1957 r. Zmarła 31.10.1957 r. w Krakowie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Inne miejsca:
Polska Akademia Umiejętności – Komisja Orientalistyczna (ul. Sławkowska 17).