Wanda Półtawska

Lekarka, doktor nauk medycznych, specjalistka w dziedzinie psychiatrii, urodzona 2.11.1921 r. w Lublinie. Harcerka, przyjaciółka i jedna z najbliższych współpracowniczek Jana Pawła II. Podczas II wojny światowej działała w konspiracji (łączniczka i organizatorka tajnego nauczania). Więziona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, gdzie poddano ją eksperymentom pseudomedycznym. Po wojnie ukończyła medycynę na UJ (specjalizacja z psychiatrii). Pracowała w szpitalu psychiatrycznym w Kobierzynie i Klinice Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Krakowie. Działała w Poradni Wychowawczo-Leczniczej UJ (1954–1972) i Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce. Prowadziła badania tzw. dzieci oświęcimskich – osób, które trafiły do obozów koncentracyjnych. Opracowała metodę „psychoterapii obiektywizującej” wskazując młodzieży z problemami adaptacyjnymi jej miejsce w rodzinie i społeczeństwie. Badała wpływ przerywania ciąży na psychikę kobiety oraz postawy antykoncepcyjnej na współżycie małżeńskie i rodzinne. Stworzyła Instytut Teologii Rodziny przy Papieskiej Akademii Teologicznej i kierowała nim przez 33 lata. Należała do Papieskiej Rady ds. Rodziny i Papieskiej Akademii Życia. Zmarła 24.10.2023 r. w Krakowie. Spoczywa na cmentarzu Salwatorskim.

Inne miejsca: Szpital Kliniczny im. Józefa Babińskiego (ul. dr. J. Babińskiego 29), Katedra Psychiatrii UJ (ul. M. Kopernika 21 A), Poradnia Wychowawczo-Lecznicza UJ (ul. Wiślna 3),

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie (ul. Kanonicza 25), mieszkanie (ul. Bracka 1).