Zofia Niwińska

Aktorka teatralna i filmowa, tancerka. Urodziła się w 1909 r. w Mińsku Mazowieckim. Od 1920 r. tańczyła w Teatrze Wielkim w Warszawie i występowała w kabarecie „Czarny Kot”. Ukończyła Oddział Dramatyczny przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (1927 r.). Występowała w teatrach Bydgoszczy, Wilna, Poznania, Warszawy. Na skutek choroby płuc musiała zrezygnować z tańca. W 1935 r. zadebiutowała w filmie. Podczas II wojny światowej pracowała w warszawskiej kawiarni „U Aktorek” i występowała w teatrach jawnych. Tuż po wojnie pracowała w Teatrze Śląskim w Katowicach, a następnie przeniosła się do Krakowa, gdzie pracowała w Starym Teatrze (1947-1984), Teatrze im. Juliusza Słowackiego (1947-1954) i wielu innych. Była zasłużonym członkiem i prezesem krakowskiego oddziału Związku Artystów Scen Polskich (ZASP). Występowała w spektaklach Teatru Telewizji (1969-1989) i audycjach Teatru Polskiego Radia (1955-1988). W 1967 roku została uhonorowana nagrodą Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie za wybitne osiągnięcia aktorskie i wieloletnie upowszechnianie sztuki teatralnej. Jest jedną ze 130 bohaterek „Kurtyny Kobiet” – ręcznie tkanej kurtyny projektu Małgorzaty Markiewicz, wykonanej przez podlaskie tkaczki Bernardę Rość i Lucynę Kędzierską, krakowskie hafciarki ze Stowarzyszenia LUD-Art przy Muzeum Etnograficznym w Krakowie oraz teatralne krawcowe. Zofia Niwińska zmarła w 1994 r. w Krakowie. Spoczywa na cmentarzu Salwatorskim.

Inne miejsca: Teatr im. Juliusza Słowackiego, Teatr Ludowy, ul. Zyblikiewicza 5 (mieszkanie).