Historyczne widoki i plany Krakowa - Plany z XX wieku i współczesne

Kraków u progu XXI wieku. W III Rzeczypospolitej, w dekadę odrodzenia samorządu miejskiego. Widoczne na planie granice miasta są wynikiem korekt dokonanych jeszcze w roku 1986. Przyłączono Węgrzynowice i Wróżenice oraz część Dziekanowic i Zbydniowic, łącznie 4,5 km2, co na lata ustabilizowało powierzchnię miasta na poziomie 326,8 km2. Podział na dzielnice administracyjne ustąpił miejsca możliwości ustanawiania dzielnic samorządowych - jednostek pomocniczych samorządu miasta. W 1991 r. Rada Miasta Krakowa wydzieliła 18 dzielnic, nadając im oznaczenia numeracją od I do XVIII. (Podawane na wielu planach miasta nazwy własne dzielnic mają znaczenie zwyczajowe). Zmienione warunki ustrojowe i gospodarcze umożliwiły nowe spojrzenie na rozwój Krakowa. W 1994 r. dokonano kompleksowej zmiany obowiązującego od 1984 r. miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta. Założono intensywny rozwój sieci komunikacyjnej, zmniejszenie luki w uzbrojeniu terenów, zapewnienie terenów dla inwestycji. Określono obszary strategiczne o węzłowym dla rozwoju Krakowa znaczeniu: Krakowskie Centrum Komunikacyjne (rejon dworca kolejowego), obszar strefy ochronnej Huty im. T. Sendzimira (tzw. Kraków - Wschód), tereny bliskie centrum (Dąbie, Ludwinów, Zakrzówek, Zabłocie), obszar Olsza (spajający z Nową Hutą) oraz Kazimierz (ze względu na wyjątkowe walory kulturowe). Efekty, szczególnie w zakresie rozbudowy systemu komunikacyjnego oraz zabudowy mieszkaniowej, już widoczne na planie miasta. Na koniec tysiąclecia Kraków uhonorowany zostaje przez Unię Europejską tytułem Kulturalnej Stolicy Europy 2000.

Reprodukcja ze zbiorów prywatnych.

Powrót