Z dawnego Krakowa

Niedawno minął dzień 15 maja, którego patronką jest św. Zofia. Warto z tej okazji przypomnieć postać ukształtowanej przez Kraków, niezwykłej artystki, czyli Zofii Stryjeńskiej

W porannym wydaniu „Głosu Narodu”, które ukazało się w niedzielę 4 maja 1919 r., czytamy: „O godzinie 11 odbyło się przed Collegium Novum na plantach w sposób uroczysty sadzenie »Drzewa Wolności«”. Pomysł uczczenia w ten sposób obchodzonego po raz pierwszy w wolnej Ojczyźnie święta Konstytucji 3 maja wpisywał się w krakowską tradycję.

Ukazała się nowa książka zatytułowana „Kraków 1914”. Jest to kolejna pozycja w serii „Historyczne bitwy” przygotowywanej przez warszawskie wydawnictwo Bellona. Autor książki to Henryk Łukasik, wojskowy w stanie spoczynku, wybitny znawca historii twierdzy Kraków, który publikował już kilka książek o dziejach krakowskich fortyfikacji.

Wielkanoc kojarzy się krakowianom z cukrowym barankiem, pisankami, Emausem i Rękawką. Legendę dawnych krakowskich świąt Wielkiejnocy podtrzymują autorzy wspominkowych artykułów zamieszczanych w prasie. Pisze się więc nostalgiczne teksty o kołyszących się emauśnych żydkach, o strzelających głośno korkowcach, o piskach dziewcząt polewanych wodą z Rudawy.

Przed Państwem trzecia i ostatnia część, która podsumowuje wydarzenia łączące Paczółtowice oraz Kraków. Wszystko zaczęło się od brutalnego morderstwa rodziny Ferberów, ale czym się skończy? Zapraszamy do lektury.

Oto druga część historii, w której łączą się losy Krakowa oraz Paczółtowic. Na ostatnią część tej opowieści zapraszamy za dwa tygodnie, czyli 15 marca!

Jest to pierwsza z trzech części historii, którą warto opowiedzieć w całości, co nie udałoby się w ramach jednego tylko felietonu. Kolejne dwie części pojawią się w następnych numerach dwutygodnika KRAKÓW.PL, czyli kolejno 1 i 15 marca.

„Adam Macedoński jest żywym pomnikiem najnowszej historii Polski, jednym z tych krakowian, którzy symbolizują najważniejsze wartości: patriotyzm, odwagę, wierność i lojalność wobec Ojczyzny. Jak nikt zasługuje na honorowe obywatelstwo miasta, które jest tej Ojczyzny symbolem i esencją. Nadając mu ten tytuł, dopisujemy do jego legendy jeszcze jeden – i z pewnością nie ostatni, rozdział”.

Harap to, jak podaje „Encyklopedia staropolska” Zygmunta Glogera, „rodzaj bata myśliwskiego, służącego do karcenia nieposłusznych psów, a złożonego z niedługiego trzonka zwykle z nogi sarniej zrobionego i bata uplecionego z surowcu w ten sposób, że jest coraz cieńszy ku końcowi a zakończony »trzaskawką« misternie skręconą z włosia końskiego i konopi”.

W krakowskim „Czasie” 20 maja 1916 r. ukazała się nieduża korespondencja z Moskwy. Zawierała ona informację, że odbył się tam pogrzeb Adama Szymańskiego, autora „Szkiców”. Szczątki pisarza złożono „w oddziale katolickim cmentarza moskiewskiego, skąd po wojnie przewiezione będą do kraju”.