Kultura rozwiń menu
Serwis używa plików cookies zgodnie z polityką prywatności pozostając w serwisie akceptują Państwo te warunki
Komunikat archiwalny

Muzyka z kultowych filmów Tarantino na FMF

„Pulp Fiction”, „Kill Bill”, „Django”, „Wściekłe psy”, „Jackie Brown” – kompozycje z arcydzieł filmowych Quentina Tarantino zabrzmią w przedostatnim dniu 12. Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie. W trzeciej odsłonie cyklu Dance2Cinema usłyszymy hiszpańską formację Pop Culture Band oraz polskich solistów: Anię Karwan i Damiana Ukeje.

Fot. materiały prasowe / KBF

Quentin Tarantino – amerykański reżyser i scenarzysta, zdobywca dwóch Oscarów i dwóch Złotych Globów – uważany jest za czołowego przedstawiciela postmodernizmu filmowego, obok Davida Lyncha, Pedra Almodóvara czy Jima Jarmuscha.

Jak pisze Krystyna Wilkoszewska, ci czterej twórcy, tak różni pod względem kulturowym i stylistycznym, „są mistrzami pastiszu, prześmiewcami narodowych mitów, burzycielami tradycyjnych konwencji gatunkowych, a filmy Quentina Tarantino – zwłaszcza »Pulp Fiction« – zbudowane są na zasadzie cytatów, zawłaszczeń i ironii, czyli ulubionej postmodernistycznej gry intertekstualnej”. Sam reżyser podkreśla z przekorą: „Kradnę z wszystkich produkcji, które znam, a widziałem ich mnóstwo, bo kiedyś pracowałem w wypożyczalni kaset wideo”.

To właśnie podczas wspomnianej pracy w Manhattan Beach w Kalifornii dwudziestodwuletni Tarantino poważnie zainteresował się kinem. Opracował wówczas scenariusze dwóch filmów: „Urodzonych morderców” i „Prawdziwego romansu”. Sprzedanie tekstów topowym reżyserom („Urodzonych morderców” kupił Oliver Stone, „Prawdziwy romans” – Tony Scott) umożliwiło mu realizację marzenia związanego z wypuszczeniem w świat własnego tytułu.

W 1992 roku wyreżyserował „Wściekłe psy” – historię sześciu gangsterów, którzy po nieudanym napadzie na sklep jubilerski szukają w swoim gronie zdrajcy. Debiut okazał się sukcesem; Tarantino otrzymał nagrodę Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych na festiwalu w Toronto, wkrótce też rozpoczął współpracę z amerykańsko-meksykańskim reżyserem i scenarzystą Robertem Rodriguezem (ich wspólne produkcje to m.in. „Cztery pokoje”, „Od zmierzchu do świtu” i „Sin City: Miasto grzechu”).

Dwa lata po spektakularnym debiucie Tarantino dokonał estetycznej rewolucji w kinie, tworząc „Pulp Fiction” – film opowiadający trzy historie gangsterskie, bez zachowania chronologii, ze starannie dopracowanymi dialogami i mistrzowską grą aktorską (John Travolta, Samuel L. Jackson, Uma Thurman, Bruce Willis, Tim Roth). Oryginalność scenariusza doceniły światowe organizacje i stowarzyszenia filmowe – Quentin Tarantino i Roger Avary otrzymali za wspólny tekst Oscara, Złoty Glob i nagrodę BAFTA.

Od tego momentu kariera amerykańskiego reżysera nabrała tempa, a kolejne produkcje (w tym „Jackie Brown”, „Kill Bill” I i II, „Grindhouse: Death Proof”, „Bękarty wojny”, „Django”, „Nienawistna ósemka” czy „Once Upon a Time in Hollywood”, z premierą zaplanowaną na lato tego roku) utrwaliły jego wizerunek twórcy innowacyjnego, hołdującego postmodernistycznej stylistyce filmowej z wysublimowanymi dialogami, przerysowanymi aktami przemocy, zdeformowaną rzeczywistością i zapożyczeniami ze spaghetti westernów i niskobudżetowego kina grozy w tle.

Elementem języka filmowego, do którego Tarantino przywiązuje szczególną wagę i z którym eksperymentuje równie chętnie, co ze scenariuszem, jest muzyka. W jego filmach rzadko pojawia się partytura oryginalna (spektakularnym przykładem jest „Nienawistna ósemka” z 2015 roku, z Oscarem za muzykę dla Ennia Morricone), reżyser woli bowiem samodzielnie dobierać utwory, wykorzystując przy tym fragmenty ścieżek dźwiękowych z ulubionych filmów czy sięgając do osobistej, bardzo obszernej kolekcji płyt z wszystkimi rodzajami muzyki (od bluesa, przez soul, po funk i rock). W ten sposób tworzy spójną oprawę muzyczną o własnej narracji, opowiadającą alternatywną historię filmową lub dopowiadającą treści niedostrzegalne w obrazie i niesłyszalne w dialogu.

Najsłynniejsze fragmenty tych filmowo-muzycznych kolaży zabrzmią w maju 2019 roku podczas 12. Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie. Bohaterami trzeciej edycji taneczno-klubowego cyklu Dance2Cinema będą muzycy hiszpańskiej formacji Pop Culture Band oraz soliści związani z polską estradą: Ania Karwan i Damian Ukeje.

Repertuar obejmie kultowe tytuły z dorobku reżysera – usłyszymy m.in. utwory z „Pulp Fiction”, „Kill Billa”, „Wściekłych psów” i „Django”.

– Przygotowaliśmy spektakl, który gromadzi perełki ze ścieżek dźwiękowych Quentina Tarantino. Mam nadzieję, że się wszystkim spodoba, chociaż istnieje pewne niebezpieczeństwo związane z udziałem w tym show… Może się okazać uzależniający! – ostrzega Gonzalo de Araoz Vigil, lider grupy Pop Culture Band.

Pedro J. Mérida, producent festiwalu FIMUCITÉ, z którym KBF współorganizuje koncert, zaznacza z kolei, że dobór utworów tworzących projekt Dance2Cinema: Tarantino nie jest przypadkowy. – To największa na świecie kompilacja piosenek pokazująca drogę, którą potoczyła się kariera jednego z najwybitniejszych twórców filmowych. Jednym słowem: ten koncert to najlepszy rollercoaster muzyczny, jaki kiedykolwiek zobaczymy na scenie – zapowiada.

Na trzeci koncert z serii Dance2Cinema, z piosenkami z filmów Quentina Tarantino w repertuarze, zapraszamy w sobotnią noc 18 maja. Pop Culture Band, Ania Karwan i Damian Ukeje wystąpią w Sali Kameralnej Centrum Kongresowego ICE Kraków, która zostanie zaaranżowana na scenę klubową.

12. edycja Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie potrwa od 14 do 21 maja.

Organizatorami Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie są Miasto Kraków, Krakowskie Biuro Festiwalowe oraz RMF Classic.

FMF 2019

pokaż metkę
Osoba publikująca: Tomasz Róg
Podmiot publikujący: Wydział Komunikacji Społecznej
Data publikacji: 2019-02-14
Data aktualizacji: 2019-02-14
Powrót

Zobacz także

Znajdź