Fort 53 „Bodzów” – niegdyś latały nad nim Żaby, Wrony i Salamandry
Fort powstał w 1887 r. Początkowo jako fortyfikacja ziemno-drewniana, ale do wybuchu wojny stał się ceglano-kamienno-betonowym obiektem z wykutymi w skałach kawernami, które były wykorzystane jako magazyny i schrony. Fort dominował nad Wisłą i drogą tyniecką. Nie wziął udziału w walkach.
W drugiej połowie lat 30. XX w. fort stał się zapleczem dla kursów szybowcowych, gdyż zbocza wzgórza cechowały się wiatrami wznoszącymi. W czasie okupacji stał się miejscem spotkań i przysięg harcerzy z Szarych Szeregów. Po wojnie fort reaktywowano jako miejsce do szkoleń szybowcowych, ale zmieniony sposób startu szybowca – wyciągarką lub za samolotem – wymusił znalezienie innego miejsca do prowadzenia nauki latania. W latach 1954–1955 fort w znacznym stopniu zniszczono, próbując go rozbierać i odzyskiwać cegłę. Choć odzysk materiału budowlanego był niewielki, z fortu pozostały ruiny. Ocalały jedynie wykute w skałach kawerny.
Ruiny fortu znajdują się w Bielańsko-Tynieckim Parku Krajobrazowym, prądy wznoszące wykorzystują paralotniarze, a miejsce, gdzie kiedyś stał fort, jest jednym z najpiękniejszych miejsc widokowych w Krakowie.
Dostępność: zaleca się ostrożność, gdyż wzniesienie wykorzystują jeżdżący pojazdami terenowymi, a także organizowane są tam nielegalne wykopaliska.