Szlak Młodej Polski

Literaci młodopolscy nawiązywali do tradycji romantycznej, prymatu uczuć i emocji nad rozumem oraz wiary w szczególną pozycję artysty w społeczeństwie. Wśród tworzących w Krakowa poetów znaleźli się m.in. Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Lucjan Rydel, Jerzy Żuławski, Stanisław Korab-Brzozowski. Najwybitniejszym dramaturgiem okresu Młodej Polski był Stanisław Wyspiański, nawiązujący do tradycji romantyzmu, łączący kult sztuki z zaangażowaniem w sprawy narodowe. Instytucją zasłużoną dla rozwoju życia kulturalnego miasta był oczywiście teatr.

Istotną rolę odegrało Towarzystwo Artystów Polskich „Sztuka”, które skupiało najwybitniejszych twórców okresu Młodej Polski, związanych głównie z krakowską Akademią Sztuk Pięknych. Jeśli zaś chodzi o krakowską architekturę doby Młodej Polski, należy podkreślić, że należy ona do najciekawszych zjawisk w tej dziedzinie na ziemiach polskich; ok. 1900 r. eklektycznym formom historyzmu przeciwstawiono nowy nurt: secesję. Do reprezentatywnych dzieł tego okresu należą: Pałac Sztuki, przebudowa Starego Teatr, gmach Powiatowej Kasy Oszczędności, Izby Przemysłowo-Handlowej, Muzeum Techniczno-Przemysłowej oraz kościół Jezuitów.

Miejscem spotkań krakowskiej bohemy były oczywiście kawiarnie. Największą popularność zyskała kawiarnia „Paon”. Po jej likwidacji artyści przenieśli się do Cukierni Lwowskiej, zwanej Jamą Michalika, w której narodził się pierwszy krakowski kabaret literacki Zielony Balonik.

Proponowany Szlak Młodej Polski prowadzi nas śladami tej niezwyklej epoki, bez której trudno wyobrazić sobie Kraków przełomu XIX i XX wieku.