Kościół św. Franciszka z Asyżu, Franciszkanów Konwentualnych

Położony przy ul. Franciszkańskiej obiekt ma rodowód wczesnogotycki, został wzniesiony pomiędzy 1237 a 1269 r. Został gruntownie przebudowany po spaleniu w 1655 r. podczas oblężenia Krakowa przez Szwedów. W 1850 r. został niemal całkowicie zniszczony podczas pożaru miasta i odbudowany w latach 1850–1912.

Wnętrze kościoła urządzone jest w stylu neogotyckim. Na uwagę zasługuje polichromia i witraże. Malowidła w prezbiterium oraz w transepcie są dziełem Stanisława Wyspiańskiego. Wyobrażają głównie motywy roślinne, geometryczne oraz cztery figuralne: Madonnę z Dzieciątkiem Caritas, Michała Archanioła i Strącenie aniołów do piekieł. Polichromia nawy głównej to dzieło Tadeusza Popiela. Witraże w prezbiterium oraz witraż w oknie zachodnim zostały wykonane według kartonów Wyspiańskiego. W prezbiterium znajduje się witraże: św. Franciszek, bł. Salomea, Żywioły, wszystkie zachwycają, ale wyróżnia się potężny obraz Bóg Ojciec — Stworzenie świata, umieszczony w 1904 r. w fasadzie nad chórem kościelnym. W 1920 r. kościół został podniesiony przez do godności bazyliki mniejszej.