Janina Katz
Cmentarz żydowski, ul. Miodowa 55
Pisarka, poetka, tłumaczka i krytyczka literacka. Urodziła się 2 marca 1939 roku w żydowskiej rodzinie w Krakowie. Wojnę przeżyła przechowana przez Marię i Stefana Kapłańskich w Dobczycach. Studiowała polonistykę i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, publikowała w „Życiu Literackim” i „Twórczości”. W wyniku antysemickiej nagonki wyjechała z Polski w 1969 roku i zamieszkała w Kopenhadze. Pisała po duńsku, wydała pięć powieści, dwanaście tomów poetyckich i dwa tomy opowiadań. Tłumaczyła na język duński poezję (m.in. Wisławy Szymborskiej, Zbigniewa Herberta i Ewy Lipskiej) i prozę (Sławomira Mrożka i Tadeusza Konwickiego). Za przekłady została wyróżniona nagrodą paryskiej „Kultury”, otrzymała też Medal Ministra Kultury i Sztuki „Zasłużony dla kultury polskiej”. Była laureatką nagród Duńskiej Akademii Literatury za całokształt twórczości i Duńskiego Związku Pisarzy.
Po polsku ukazały się jej powieści oparte na autobiograficznych motywach: „Moje życie barbarzyńcy”, „Pucka”, „Opowieści dla Abrama” i „Chłopiec z tamtych lat” (wszystkie w przekładzie Bogusławy Sochańskiej) oraz dwa tomy wierszy: „Powrót do jabłek” i „Pisane po polsku”. Zmarła w 2013 r.
Na cmentarzu żydowskim przy ul. Miodowej znajduje się tablica poświęcona Marii i Stefanowi Kapłańskim, którzy podczas II wojny światowej przez ponad trzy lata ukrywali Janinę Katz w swoim domu w Dobczycach, zaś wędrując ulicą św. Gertrudy natrafimy na ławkę literacką Janiny Katz.