Ulica Józefińska i ważniejsze instytucje krakowskiego getta

Józefińska jest jedną z najstarszych i zarazem głównych ulic w pierwotnym układzie urbanistycznym Podgórza. Najbardziej wartościowa zabudowa skoncentrowana jest w początkowym jej fragmencie, w okolicach ulicy Brodzińskiego. Stoją tu m. in. klasycystyczne domy nr 2 i 4 (Zajazd Pod Lwem) z końca XVIII w. oraz późnoklasycystyczny dom (nr 10-12) z lat 30. XIX w. W secesyjnym budynku nr 18 mieściła się Kasa Oszczędności Miasta Podgórza.

W latach 1941-1943 ulica Józefińska znalazła się w obrębie getta. Ulokowano tu wówczas wiele instytucji istotnych dla funkcjonowania żydowskiej dzielnicy:

• Nr 10-12 – siedziba urzędu pracy (Arbeitsamt), który prowadził ewidencje ludzi kierowanych na przymusowe roboty i przygotowywał listy osób przeznaczonych do wywózki.
• Nr 14 – dawna siedziba polskiej policji i Urzędu Skarbowego. W 1941 r. przeniesiono tu Szpital Żydowski z ulicy Skawińskiej. W czasie likwidacji getta pacjentów i personel rozstrzelano na dziedzińcu budynku.
• Nry 31 i 41 (dziś dom już nie istnieje) – były kolejnymi siedzibami Zakładu dla Sierot. Placówka ta miała tragiczny koniec: podczas jednego z wysiedleń, jesienią 1942 r., dzieci wywieziono do obozów zagłady. Na czele ich kolumny maszerującej na stację kolejową szli wtedy dyrektorka sierocińca Anna Feuerstein i Dawid Kurzmann. Pod numerem 41 po zamknięciu sierocińca utworzono Dom dziecka dla dzieci, których rodzice pracowali. Jego małych mieszkańców rozstrzelano na dziedzińcu jednego z domów przy placu Zgody podczas likwidacji getta.