Elektrownia krakowska
Wzniesiono ją w latach 1904-1905. Początkowo była częścią gazowni miejskiej, która długo nie chciała dopuścić do Krakowa konkurencyjnego dla siebie prądu. W 1913 r. uruchomiono pierwsze oświetlenie uliczne (w obrębie Plant). W 1976 r. elektrownię przekształcono w ciepłownię (pracowała do 1984 r.). Zachowała się pierwotna architektura elektrowni – obiekty elektrowni położone przy pierzei ul. Św. Wawrzyńca, tj. kolejno wyliczając od ul. Dajwór: budynek administracyjny, hala maszyn z 1904 r., hala maszyn z 1914 r. oraz nastawnia z rozdzielnią z 1914 r., będąca najwyższym budynkiem, przylegającym do zajezdni tramwajowej. Za tymi budynkami, w głębi zakładu, zachowane są kotłownie, warsztaty i relikty chłodni. Także w głębi zakładu, ale po przeciwnej stronie ul. Dajwór, zachowała się stacja transformatorowa z 1930 r. Na jej ścianie można zobaczyć emblemat z odsłoniętej czerwonej cegły w kształcie błyskawicy.