Wacław Taranczewski

(ur. 4 marca 1903 roku w Czarnkowie, zm. 11 lutego 1987 roku w Krakowie)

Wacław Taranczewski był polskim malarzem, grafikiem oraz pedagogiem. Zasłynął jako wybitny kolorysta. Poszukując swojego stylu zetknął się z ekspresjonizmem oraz futuryzmem. Jednak najbardziej wpłynął na niego koloryzm przywieziony przez Tytusa Czyżewskiego z Paryża w 1930 roku.

Taranczewski związał się z Krakowem jeszcze w czasie studiów, a potem już podczas wykładów na ASP. To właśnie tutaj wspinał się po drabinie swojej kariery naukowej, a ponadto stał się żywą legendą uczelni. W kręgach artystycznych mówiło się o erze "starego Wacia" lub erze "Starego". Krakowska bohema wiedziała wówczas, że chodzi o Wacława Taranczewskiego i jego twórczość.

Prace Taranczewskiego zazwyczaj układają się w logiczne cykle. Malował pejzaże, portrety oraz martwe natury. Najbardziej znane prace to: Martwa natura z zielonym dzbanem, Martwa natura z błękitnym wazonem i muszlą, Martwa natura z klatką, Pień, Krzesło i sztaluga, Mała Malarka, Martwa natura ze Świątkiem, Koncert w Atelier, Trio. Obrazy Taranczewskiego przemawiają w swojej prostocie i fascynują w swej kolorystyce. Są światem prostym i zwykłym, ale jakże ciekawym i niepowtarzalnym. Taranczewski fascynował ludzi minionej epoki i robi to do dziś. Artysta miał na swoim koncie wiele wernisaży i nagród. Jego prace znajdują się w Polsce i zagranicą, w rękach prywatnych oraz muzeach i galeriach. (Dorota Oramus)