Kościół św. Franciszka z Asyżu i klasztor franciszkanów

Pierwotny kościół wzniesiono w XIII w., rozbudowano w XV w. i gruntownie przebudowano po potopie szwedzkim w XVII w. Zniszczony podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850 r.; odbudowany w stylu neogotyckim. Wnętrze neogotyckie, zdobione polichromią oraz witrażami, wykonanymi według projektu Stanisława Wyspiańskiego (uwagę zwraca szczególnie „Bóg Ojciec – Stań się!" w fasadzie). W nawie głównej uwagę zwracają późnobarokowe ołtarze z kręconymi kolumnami, w prezbiterium – płyta pamiątkowa ku czci fundatora kościoła, księcia Bolesława V Wstydliwego, zaprojektowana przez Jana Matejkę. Przy wejściu do kościoła znajduje się kaplica bł. Salomei. Na ołtarzu stoi barokowa trumienka z relikwiami błogosławionej, a w niszy relikwiarz z kośćmi Bolesława Wstydliwego. W kaplicy Męki Pańskiej, użytkowanej przez Arcybractwo Męki Pańskiej, stacje Drogi Krzyżowej są dziełem Józefa Mehoffera.

Do kościoła przylegają zabudowania klasztorne, zgrupowane wokół dwóch dziedzińców. Budynki postawiono w XIV i XV w., potem kilkukrotnie przebudowywano. W krużgankach zachowały się m.in. gotyckie malowidła z XV w. Imponujące wrażenie robi galeria portretów biskupów krakowskich, prezentowana na krużgankach i w przyległych pomieszczeniach.